process

[ˈprɑ:ses]

1.

n.

1) працэ́с -у m.

changes are in process — адбыва́юцца зьме́ны

2)

а) хада́ f.

in process of time — зь ця́гам ча́су

б) to have something in process — працава́ць над чым-н.

3) вы́клік у суд

4) судо́вы працэ́с

2.

v.t.

1) пачына́ць судзі́цца, падава́ць у суд

2) апрацо́ўваць, паддава́ць яко́му-н. працэ́су

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Мару́да, мару́дзька, мару́днік, мару́дны ’вельмі павольны, непаваротлівы чалавек’, ’марудны ў рабоце’, ’мямля’ (ТСБМ, Грыг., Бес., Яруш., Др.-Падб., Мал., Янк. БП, Нас., Бяльк., Растарг., Сцяшк. Сл.; КЭС, лаг.; ашм., шальч., гродз., беласт., Сл. ПЗБ); мару́да ’доўгае, нясцерпнае чаканне чаго-небудзь’ (Нас.), ’маруднасць, павольнасць у справе’ (ТС); мару́дна, мару́дне, мару́дня, мсцісл. морудна, драг. марудно ’вельмі павольна’ (Шат., ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’тс’, ’слаба, няярка’ (З нар. сл.), ’павольна, цяжка’ (Бяльк.); мару́дзіць, мару́діті ’рабіць павольна’, ’доўга не пачынаць справу’, ’забаўляць, спыняць каго-небудзь’, ’быць нерашучым’ (ТСБМ, Яруш., Сцяшк., Нас., Шат., Касп., Бяльк., ТС, Бес.; КЭС, лаг.). Укр. мару́да, мару́дний, мару́дно, мару́дитися ’тс’; рус. уладз. маро́дно ’павольна’, смал. моруда ’павольнасць’, пск., смал. маруда ’павольны, непаваротлівы чалавек’, мару́дник ’гарэза’, марудно ’павольны’, польск. maruda ’капун’, ’нудны чалавек’. Балтызм, утвораны пры дапамозе суфікса ‑да (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 34–35) ад літ. mar‑ (параўн. marùs ’смяротны, нежыццяздольны’, marùmas ’адсутнасць жыццяздольнасці, жывучасці’. Аднак значна пазней бел. мару́дзіць (з вытворнымі) ці польск. marudzić былі запазычаны ў літ. мову (marū̃dyti, marū̃dėti, marū́dnas, marūdnùs). Зарэмба (Wyr, obce w Panu Tadeuszu, 44) выводзіць польск. marudny з ням. Marode ’замучаны, стомлены’ < франц. maraud ’падлюга, нягоднік’. Гэтаксама SWO, 456.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раз, рас ’абазначае аднакратнасць дзеяння’, ’указвае на час дзеяння ў адносінах да раду падобных дзеянняў’, ’выражае ступень павелічэння або змяншэння суб’екта дзеяння, уласцівасці і да т. п.’ (ТСБМ), ’адзін (ліч.)’, ’аднойчы’ (ТСБМ, Яруш., Нас.; смарг., в.-дзв., гарад., брасл., віл., гродз., Сл. ПЗБ), ’пра пачатак дзеяння’ (Нар. лекс., Бяльк.), ст.-бел. разъ ’удар’, рус. раз ’тс’, укр. раз ’тс’, польск. raz ’раз’, в.- і н.-луж. raz ’раз’, славац. raz ’характар’, ’удар’, чэш. ráz ’удар, адбітак’, ’чаканка’, ’тып, характар’, славен. rȃz ’лапатка для адмервання зерня’, серб.-харв. ра̑з ’лапатка для адмервання зерня’, ’акладня плуга’. Першапачатковае *razъ ’удар’ звязана чаргаваннем галосных з рэ́заць (гл.), параўн. раз ’скіба зямлі’ (у слоўніку Каратынскага, гл. Мальдзіс, І ажываюць спадчыны старонкі. Мн., 1994, 71). Роднаснае літ. rúožas ’паласа, рыска’, rė́žti ’рэзаць, рабіць рысу’, лат. ruôza ’узвышанасць’, ’паласа, рад, сенажаць’, грэч. ῥώξ ’расколіна’, ῥήγνῡμι ’рву, праломваю’ (Фасмер, 3, 433; Праабражэнскі, 2, 177; БЕР, 6, 148). Першапачатковае значэнне ’рэзаць’ (параўн. рус. рази́ть, чэш. raziti ’чаканіць, біць’) развілося ў ’пачынаць дзеянне’ > ’рабіць адзін раз, першы раз’ > ’адзін раз’. Сюды ж злучнікі раз, рас ’калі’ (мядз., паст., Сл. ПЗБ): раз ня можаш піць, то не трэба табе жыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

operation [ˌɒpəˈreɪʃn] n.

1. med. (хірургі́чная) апера́цыя;

have/undergo an operation перано́сіць апера́цыю;

perform an operation рабі́ць апера́цыю;

a kidney transplant operation апера́цыя па транспланта́цыі/пераса́дцы ны́ркі

2. апера́цыя (асобнае дзеянне ў шэрагу іншых падобных);

a rescue operation апера́цыя па ратава́нні

3. econ. гандлёвая/фіна́нсавая апера́цыя; здзе́лка

4. дзе́янне, функцыянава́нне

5. mil. апера́цыя, вае́нныя дзе́янні

♦

in operation у дзе́янні;

come into operation пачына́ць дзе́йнічаць; увахо́дзіць у сі́лу (пра закон);

put into operation уво́дзіць у дзе́янне/у эксплуата́цыю/ва ўжыва́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

enter [ˈentə] v.

1. увахо́дзіць;

enter a room увахо́дзіць у пако́й

2. уступа́ць; стаць чле́нам; паступа́ць; далуча́цца;

He entered college. Ён паступіў у каледж;

It never entered my mind/head. Гэта ніколі не прыходзіла мне ў галаву.

3. (in, for) уключа́ць, уно́сіць (у спіс, дакумент і да т.п.)

4. (for) удзе́льнічаць (у спаборніцтвах, конкурсах і да т.п.)

5. уво́дзіць інфарма́цыю ў камп’ю́тар

enter into [ˌentərˈɪntə] phr. v. fml

1. пачына́ць (размову, дыскусію, перапіску)

2. заключа́ць (дагавор, дамову, кантракт)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Óchse

m -n, -n

1) бык, вол

2) лаянк. ду́рань, ёлупень

dumm wie ein ~ — дурны́ як бот

◊ die ~n hínter den Pflug spánnen — ≅ пачына́ць спра́ву не з таго́ канца́

den ~n beim Horn fássen — узя́ць быка́ за ро́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

engage

[ɪnˈgeɪdʒ]

1.

v.t.

1) забавя́зваць (абяца́ньнем ці кантра́ктам)

2) заруча́ць (малады́х)

3) займа́ць (час)

engaged in conversation — заня́ты гу́таркай

4) найма́ць; замаўля́ць за́гадзя (біле́ты, пако́й)

5) прыця́гваць (ува́гу да сябе)

6) Tech. зачапля́ць

7) атакава́ць, пачына́ць бой ці бітву́

2.

v.i.

1) забавя́звацца

2) займа́цца, браць удзе́л

3) уступа́ць у бой (бо́йку)

4) Tech. зачапля́цца, зачэ́пвацца (пра зу́бы ко́лаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Streit

m -(e)s, -e

1) спрэ́чка; сва́рка

mit j-m ~ ánfangen* — заспрача́цца з кім-н.; пача́ць сва́рку

◊ ríchtige Ábrede macht kéinen ~ — угаво́р даражэ́й за гро́шы

2) спра́ва, працэ́с, спрэ́чкі (у судзе)

3) схва́тка, суты́чка, бой

éinen ~ vom Záune bréchen* — пачына́ць спрэ́чку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

talk​1 [tɔ:k] n.

1. размо́ва;

double talk двухсэнсо́ўная размо́ва;

idle talk пуста́я размо́ва;

small talk све́цкая размо́ва;

have a talk пагавары́ць, паразмаўля́ць;

make talk пачына́ць размо́ву

2. балбатня́, пуста́я размо́ва;

It’s mere talk! Гэта адны словы!

3. чу́тка, пагало́ска, плётка;

There’s (some) talk of his failure. Ходзяць чуткі аб ягоным правале.

4. (on) ле́кцыя; дакла́д;

She gave a talk on her visit to Paris. Яна выступіла з паведамленнем аб сваім візіце ў Парыж.

5. гу́тарка; дыяле́кт; жарго́н;

baby talk дзіця́чая размо́ва;

thieves’ talk зладзе́йскі, блатны́ жарго́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пасы́паць, ‑сы́плю, ‑сы́плеш, ‑сы́пле; зак.

1. што і чаго. Насыпаць, раскідаць дзе‑н. нейкую колькасць чаго‑н. Насыпаць зерня птушкам. Пасыпаць гароху на стол. □ Лявон Муравейка асцярожна выцягнуў кацялок з агню, памачыў у кіпені сухар, пасыпаў на яго солі і, адкусіўшы, аж крактануў ад прыемнасці. Шчарбатаў.

2. што чым. Пакрыць, усеяць чым‑н. сыпкім, дробным якую‑н. паверхню. Пасыпаць дарожку жоўтым пясочкам. □ Заслала [Зося] стол, высыпала на самую яго сярэдзіну бульбу і пасыпала сушаным кропам. Дуброўскі. Малады выняў мяса, пачысціў яго, пасыпаў соллю і са смакам пачаў есці. Маўр.

3. Разм. Пачаць падаць, ісці; пайсці (пра снег, дождж і пад.). Пасыпаў дробненькі, гусценькі сняжок. Колас. Глуха шумяць дрэвы. Раптам пасыпаў дробны, цёплы дождж. Мыслівец.

4. што або чым. Разм. Пачаць хутка гаварыць што‑н. Падмігнулі ім дзяўчаты І пасыпалі ў адказ: — Годзе бавіцца, салдаты, — Пачынаць зажынкі час! Калачынскі.

5. Разм. Хутка пайсці, пабегчы (пра многіх). Пачуўшы званок, вучні з усіх куткоў насыпалі ў клас. Кулакоўскі. І не паспеў .. [дзед Мікалай] пераступіць парог хаты, як следам адзін за адным насыпалі мужчыны з усяго канца вёскі. Якімовіч.

пасыпа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да пасы́паць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)