пост..., прыстаўка.

Утварае прыметнікі і назоўнікі са знач. надыходу, працякання чаго-н. пасля чаго-н., услед за чым-н., напр.: постінфекцыйны, пострадыяцыйны, постсавецкі, постпазіцыя, посттаталітарызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пры́цемак, -мку, м.

Паўзмрок, паўцемра пасля заходу сонца ці перад яго ўсходам або ў дрэнна асветленым памяшканні, месцы.

Набліжаўся п.

У гэтым пакоі заўсёды п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расшука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Знайсці пасля пошукаў.

Р. сваякоў.

Р. патрэбную кнігу.

|| незак. расшу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расшу́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спаласну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Злёгку змыць з сябе пыл, пот.

С. ў рэчцы пасля малацьбы.

|| незак. спало́сквацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

яфрэ́йтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Другое ў парадку старшынства (пасля радавога) званне салдата, а таксама салдат, які мае гэта званне.

|| прым. яфрэ́йтарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

до́жджык, -ку м., уменьш., разг. до́ждик;

◊ пасля́ ~ку ў чацве́р — погов. по́сле до́ждичка в четве́рг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пастскры́птум

(лац. post scriptum = пасля напісанага)

прыпіска ў канцы пісьма пасля подпісу (абазначаецца літарамі P.S.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

p.Ch.n.

= post Christum natum — лац. пасля нараджэння Хрыста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mend​1 [mend] n. : be on the mend infml паляпша́цца; папраўля́цца; ачу́ньваць (пасля хваробы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

насле́довать

1. сов., несов. (что-л.) атры́мліваць у спа́дчыну; сов. атрыма́ць у спа́дчыну;

он насле́довал э́тот дом от отца́ ён атрыма́ў у спа́дчыну гэ́ты дом ад ба́цькі;

2. биол., несов. насле́даваць; сов. насле́даваць, унасле́даваць;

3. (кому-л.) несов., юр. мець пра́ва на спа́дчыну (пасля каго-небудзь); сов. атрыма́ць спа́дчыну (пасля каго-небудзь);

сын насле́дует отцу́ сын ма́е пра́ва на спа́дчыну пасля́ ба́цькі;

он насле́довал своему́ дя́де ён атрыма́ў спа́дчыну пасля́ свайго́ дзя́дзькі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)