conglomerate [kənˈglɒmərət] n.
1. econ. кангламера́т, мнагапро́фільная карпара́цыя
2. fml кангламера́т, су́месь разнаро́дных элеме́нтаў
3. geol. кангламера́т, абло́мкавая паро́да
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Afrikander
[,æfrɪˈkɑ:ndər]
n.
1) гл. Afrikaner
2) паўдзённа-афрыка́нская паро́да аве́чак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падго́н, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. падагнаць (у 1, 2 і 4 знач.).
2. Спец. Парода кустоў і дрэў, якія хутка растуць і паскараюць рост павольнарастучых дрэў, а таксама парода ніжэйшага яруса лесанасаджэнняў. Ад дарогі і аж да самага Скумаўскага лесу цягнуліся радкі бульбы, за ёю, як лясны падгон, стаяў маліннік. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гра́вій, ‑ю, м.
Асадкавая горная парода ў форме акругленых дробных каменьчыкаў, звычайна з прымессю пяску і галькі (скарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).
[Фр. gravier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крышталі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крышталя. Крышталічная будова. Крышталічны стан рэчыва. // Які складаецца з крышталёў. Крышталічная парода. Крышталічны сланец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расслаі́цца, ‑слоіцца; зак.
1. Раздзяліцца на слаі. Горкая парода расслаілася.
2. перан. Падзяліцца на сацыяльныя групы, класы. Пры капіталізме сялянства расслаілася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэр’е́р, ‑а, м.
Парода сабак, якія выкарыстоўваюцца для палявання на невялікіх жывёлін, што жывуць у норах, і для барацьбы з грызунамі.
[Фр. terrier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цвёрдакаме́нны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі цвёрды. Цвёрдакаменная парода. // перан. Непахісны, стойкі. Цвёрдакаменны характар. // перан. Якога нельга расчуліць, разжаліць (пра сэрца). Цвёрдакаменнае сэрца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сто́йкі прям., перен. сто́йкий;
~кая паро́да — сто́йкая поро́да;
с. газ — сто́йкий газ;
с. чалаве́к — сто́йкий челове́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
га́лечнік, ‑у, м.
Горная парода, якая складаецца з рачной або марской галькі. Дно возера цвёрдае, укладзенае пераважна пяском, гравіем і галечнікам. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)