Vórwärtsmarsch

m -(e)s, -märsche прасо́ўванне [рух] напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wéiterrücken

аддз. vt адсо́ўваць; ру́хаць, прасо́ўваць [ру́хаць] напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прагені́я

(ад гр. pro = наперад + geneion = падбародак)

няправільны прыкус у чалавека, выкліканы празмерным развіццём ніжняй сківіцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прагнаты́я

(ад гр. pro = наперад + gnathos = сківіца)

няправільны прыкус у чалавека, выкліканы празмерным развіццём верхняй сківіцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэлеало́гія, ‑і, ж.

Рэлігійна-ідэалістычнае вучэнне, паводле якога ўся гісторыя свету з’яўляецца здзяйсненнем наперад вызначанай богам мэты і ўсё ў развіцці прыроды і грамадства мэтазгодна.

[Ад грэч. télos — мэта, канец і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фразёр, ‑а, м.

Чалавек, які любіць гаварыць напышлівыя фразы (у 2 знач.). Кідала — гэта фразёр, няшчыры чалавек, яму абы паказаць сябе, абы высунуцца наперад. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vórdrängen

1.

vt ці́снуць, пхаць напе́рад

2.

(sich)

1) прабіра́цца, прасо́ўвацца ўпе́рад, праштурхну́цца

2) выско́кваць напе́рад, быць вы́скачкай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пражэ́кт

(фр. project, ад лац. projectus = кінуты наперад)

нездзяйсняльны, надуманы праект (напр. строіць пражэкты).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

за́дам прысл. rǘckwärts, rücklings;

апрану́ць што-н за́дам напе́рад etw. verkéhrt ánziehen*;

ісці́ за́дам rǘckwärts géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прагрэ́с ’рух наперад, пераход на больш высокую ступень развіцця’ (ТСБМ). Запазычанне XIX ст. (Гіст. лекс., 250) з рус. прогре́сс ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 97), дзе праз польск. progress або ням. Progress < лац. progressus ’поспех’ (Фасмер, 3, 372).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)