зе́бра, ‑ы, ж.

Дзікі афрыканскі конь з паласатай афарбоўкай цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́тацца, ‑аецца; зак.

Вызваліцца ад таго, чым спутаны. Конь распутаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сты́плер, ‑а, м.

Конь, спецыяльна прывучаны да скачак з перашкодамі.

[Англ. steepler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыгано́ў, ‑ова.

Разм. Які належыць цыгану. Цыганоў конь. Цыганова хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

racer [ˈreɪsə] n.

1. го́ншчык

2. скакавы́ конь, скаку́н

3. го́начнае су́дна; го́начная я́хта

4. го́начны аўтамабі́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хмылі́цца, -лю́ся, хмы́лішся, хмы́ліцца; незак.

1. Злосна ўхмыляцца.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыціскаць вушы да галавы (пра каня).

Конь хмыліцца, можа ўбрыкнуць.

|| зак. ухмылі́цца, -мы́ліцца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каранні́к, ‑а, м.

Сярэдні конь у тройцы, які запрагаецца ў аглоблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муста́нг, ‑а, м.

Дзікі конь, які вадзіўся даўней у паўночнаамерыканскіх стэпах.

[Ад ісп. mustango.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першэро́н, ‑а, м.

Парода ламавых коней, а таксама конь такой пароды.

[Фр. percheron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскілза́цца, ‑аецца; зак.

Вызваліцца ад закладзеных у рот цугляў. Конь раскілзаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)