белагры́вы, ‑ая, ‑ае.

У якога белая грыва. Белагрывы конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белакапы́ты, ‑ая, ‑ае.

У якога белыя капыты. Белакапыты конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассядла́цца, ‑аецца; зак.

Скінуць з сябе сядло. Конь рассядлаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

narowisty

наравісты;

koń narowisty — наравісты конь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cugowy

запражны;

koń cugowy — выязны конь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вараны́​II schwarz;

вараны́ конь Ráppe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Scháukelpferd

n -es, -e конь-гу́шкалка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тарпа́н ’дзікі конь, які вадзіўся ў Еўропе і быў вынішчаны ў канцы XIX ст.’ (ТСБМ). Праз рус. тарпа́н з кірг. тарпан ’дзікі конь; конь, які не церпіць на сабе вершніка’, роднаснага да казах. тарпан ’наравісты конь’, тарпы ’біць пярэднімі нагамі’ (Фасмер, 4, 24; ЕСУМ, 5, 524).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

быстрано́гі, ‑ая, ‑ае.

Быстры ў хадзе і бегу. Быстраногі конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́раш, ‑а, м.

Конь шэрай масці з прымессю іншага колеру.

[З венг. deres.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)