ля́піс, ‑у, м.

Крышталічны парашок або камень, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак, для прыпякання.

[Ад лац. lapis — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сардані́кс, ‑у, м.

Каштоўны камень з і малочна-белымі і бура-чырвонымі палоскамі; і разнавіднасць агату.

[Грэч. sardonyx.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кура́нт ’камень, якім труць фарбы’ (Грыг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брус м.

1. (четырёхгранное бревно) брус;

2. (точильный камень) брус, брусо́к, осело́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

milestone [ˈmaɪlstəʊn] n.

1. (in) вяха́

2. ка́мень пры даро́зе (з адзначанай на ім адлегласцю да пэўнага месца)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

carbuncle [ˈkɑ:bʌŋkl] n.

1. карбу́нкул, ску́ла

2. AmE архітэкту́рная недарэ́чнасць (абразлівы для вока будынак)

3. карбу́нкул (каштоўны камень)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крышы́цца несов.

1. кроши́ться; дроби́ться;

зу́бы кры́шацца — зу́бы кро́шатся;

ка́мень кры́шыцца ў шчэ́бень — ка́мень дроби́тся в ще́бень;

2. страд. кроши́ться; нареза́ться; дроби́ться; измельча́ться, размельча́ться; сокруша́ться; см. крышы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бут, ‑у, М буце, м.

Будаўнічы камень, які ўжываецца для закладкі фундаменту, а таксама асновы сцен будынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абліцо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для і абліцоўкі (у 1 знач.); звязаны з абліцоўкай. Абліцовачны камень. Абліцовачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Кінуць да якога‑н. месца. Дакінуць камень да сярэдзіны ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)