клуб ​1, ‑а, м.

1. Арганізацыя, якая аб’ядноўвае людзей пэўнай сацыяльнай групы для сумеснага адпачынку, забаў і пад. // Грамадская арганізацыя, якая аб’ядноўвае спартсменаў або аматараў спорту. Яхт-клуб. Шахматны клуб.

2. Культурна-асветная ўстанова ў СССР, задачай якой з’яўляецца палітычная і вытворчая асвета працоўных, павышэнне іх культурнага ўзроўню, арганізацыя адпачынку і пад. Клуб чыгуначнікаў: Сельскі клуб. Загадчык клуба.

3. Будынак, памяшканне такіх арганізацыя, устаноў. Прыйшлі з поля, з гаспадаркі, Клуб запоўпіўшы да краю, Брыгадзіры і даяркі, Брыгадзіркі і свінаркі. Купала.

[Англ. club.]

клуб ​2, ‑а́, м.

Лятучая шарападобная маса пылу, дыму, пары і пад. Клубы туману. □ На заломе выбухнуў велізарны клуб белаватага дыму, за ім выкідаліся другія клубкі, следам за гэтым паказаўся паравоз кур’ерскага поезда. Колас. Клубы марознага паветра ўрываюцца праз адчыненыя дзверы. Асіпенка.

клуб ​3, ‑а́, м.

Знешні бок верхняй часткі бядра. Бразнулі дзверы, з сянец выскачыла дзяўчына — мабыць Волька! — і скоранька пайшла цераз двор, стукаючы загарэлымі пяткамі і лёгка пагойдваючы круглымі клубамі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dług, ~u

м. доўг; запазычанасць;

zwrócić dług — вярнуць (аддаць) доўг;

spłacić dług — разлічыцца з даўгамі;

zaciągnąć dług — рабіць даўгі;

tonąć w ~ach — патанаць ў даўгах;

dług państwowy — дзяржаўны доўг;

dług zagraniczny — знешні (замежны) доўг; знешняя запазычанасць;

dług honorowy — доўг гонару;

mieć dług wdzięczności wobec kogo — быць абавязаным каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́гляд, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Вонкавае аблічча. Чалавек быў няголены, і гэта надавала яму пажылы выгляд, насуперак маладому позірку вачэй. Мележ. Слухаючы старшыню, карэспандэнт разглядаў фота ў альбоме.., мабыць, параўноўваючы цяперашні яго выгляд з тым, што было на здымках. Шахавец. // Знешняе аблічча чалавека як праяўленне яго ўнутранага стану, характару. Здаровы выгляд. Незалежны выгляд. □ Вочы дзяўчыны радасна смяяліся, хоць выгляд у яе быў паніклы і разгублены. Ракітны. Ад свайго бацькі Рыгор пераняў.. добрую шырокую натуру, мяккі і гасцінны выгляд. Гартны.

2. Знешні абрыс, контур прадмета. Усе .. [жыхары вёскі] былі заўзятыя паляўнічыя, захопліваліся адным толькі выглядам стрэльбы. Колас.

3. У спалучэнні з прыназ. «з», «на», «пад» утварае прыслоўныя словазлучэнні ў значэнне знешне. З выгляду гэты чалавек спакойны. □ Нязграбны на выгляд дзік вельмі спрытны і рухавы. В. Вольскі.

•••

Для выгляду — каб толькі здавалася.

Не падаць (не паказаць) выгляду гл. падаць.

Пад выглядам каго-чаго — пад маркай каго-чаго, выдаючы за каго‑, што‑н. [Міхал:] — Пад выглядам альтанак домікі будуюць, скляпы і чорт ведае што яшчэ там. Карпаў.

Рабіць выгляд гл. рабіць.

У выглядзе чаго — у форме чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́нак м

1. Markt m -(e)s, Märkte; Márkthalle f -, -n (крыты);

2. эк Markt m;

зне́шні ры́нак Áußenmarkt m, áusländischer Markt;

канкурэнтаздо́льны ры́нак konkurrénzfähiger Markt;

насы́чаны ры́нак gesättigter Markt;

пазабі́ржавы ры́нак Markt außerhálb der Börse;

сусве́тны ры́нак Wéltmarkt m;

уну́траны ры́нак Bínnenmarkt m, Ínlandsmarkt m;

ры́нак збы́ту Ábsatzmarkt m, Ábsatzgebiet n -(e)s, -e;

выпуска́ць на ры́нак auf den Markt bríngen* [wérfen*];

выхо́дзіць на auf den Markt kómmen*;

ры́нак заваёўваць ры́нак den Markt eróbern;

засво́йваць ры́нак den Markt erschlíeßen*;

манапалізава́ць ры́нак den Markt monopolisíeren;

пашыра́ць ры́нак den Markt entwíckeln [áusdehnen, erwéitern] ры́начны гл рынкавы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

handel, ~lu

hand|el

м. гандаль; камерцыя;

~el wewnętrzny — унутраны гандаль;

~el łańcuszkowy — перапродаж;

~el detaliczny — рознічны гандаль;

~el dewizami — гандаль валютай;

~el hurtowy — аптовы гандаль;

~el międzynarodowy — міжнародны гандаль;

~el prywatny — прыватны гандаль;

~el spółdzielczy — кааператыўны гандаль;

~el światowy — сусветны гандаль;

~el pokątny — гандаль з рук;

~el uliczny — вулічны гандаль;

~el wolny — свабодны гандаль;

~el wymienny — тавараабмен;

~el zagraniczny — знешні гандаль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

га́ндаль м Hándel m -s, -;

ба́ртарны га́ндаль Barátthandel m;

бі́ржавы га́ндаль Börsenhandel m;

гуртова-ро́знічны га́ндаль Groß- und Kléinhandel m;

дзяржа́ўны га́ндаль stáatlicher Hándel;

зне́шні га́ндаль Áußenhandel m;

кааператы́ўны га́ндаль genóssenschaftlicher Hándel;

кабата́жны га́ндаль Küstenhandel m;

манапо́льны га́ндаль Alléinhandel m;

менавы́ га́ндаль Táuschhandel m;

прыва́тны га́ндаль Privathandel [´vɑ:t-] m;

о́птавы [гуртавы́] га́ндаль Gróßhandel m;

паме́жны га́ндаль Grénzhandel m;

сезо́нны га́ндаль Saisonhandel [zɛ´zɔ̃:-] m;

га́ндаль паслу́гамі Servicehandel [´sør:vıs-] m;

ро́знічны га́ндаль [га́ндаль ураздро́б] Kléinhandel m, Éinzelhandel m;

пасрэ́дніцкі га́ндаль Zwíschenhandel m;

пасы́лачны га́ндаль Versándhandel m;

сустрэ́чны га́ндаль Gégenhandel m;

спекуляты́ўны га́ндаль Schwárzhandel m;

абмяжо́ўваць га́ндаль den Hándel beschränken;

ве́сці га́ндаль, займа́цца га́ндлем hándeln, Hándel tréiben*;

заахво́чваць га́ндаль den Hándel begünstigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Schein

I

m -s, -e

1) святло́, ззя́нне, зіх(а)це́нне, бляск

2) ба́чнасць, зне́шні вы́гляд

~ und Sein — ілю́зія і сапра́ўднасць

zum (blóßen) ~ — (то́лькі) для вы́гляду

sich (D) den ~ gében*, als ob… — рабі́ць вы́гляд [прыкі́нуцца] бы́ццам…

der ~ spricht gégen ihn — агу́льнае ўражанне не на яго́ кары́сць

den ~ wáhren — на вы́гляд [з вы́гляду] прытры́млівацца пра́віл прысто́йнасці

II

m -s, -e

1) пасве́дчанне

2) грашо́вы знак, банкно́та, купю́ра

3) распі́ска

ein ~ über den Empfáng (von D) — распі́ска ў атрыма́нні (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

rynek, ~ku

ryn|ek

м.

1. рынак, рыначны пляц, базар, базарны пляц;

2. эк. рынак;

~ek światowy — сусветны рынак;

~ek dewizowy — валютны рынак;

~ek krajowy — унутраны рынак;

~ek papierów wartościowych — рынак каштоўных папер;

~ek pracy — рынак працы;

~ek światowy — сусветны рынак;

~ek wewnętrzny — унутраны рынак;

~ek wolnokonkurencyjny — рынак свабоднай канкурэнцыі;

~ek zagraniczny — знешні (замежны) рынак;

~ek zbytu — рынак збыту;

~ek zrównoważony — збалансаваны рынак;

czarny ~ek — чорны рынак;

3. кірмаш, базар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бляск, ‑у, м.

1. Яркае, асляпляльнае святло; водбліск. Майскае сонца высока стаяла ў ясным небе, кідала на зямлю снапы гарачых праменяў і залівала асляпляючым бляскам увесь свет. Колас. Люблю раку за рух няспынны, А зоры — за іх вечны бляск. Прануза. Ад снежнага бляску мроілася ў вачах. М. Стральцоў. // Святло, якое адбіваецца на чым‑н. Палазы шліфуюць дарогу да бляску шкла. Бядуля. Белы вясёлы бляск цынкавага даху заўсёды радаваў вока. Мележ. Грыша глядзеў на панскія хромавыя боты, начышчаныя да бляску. Пальчэўскі.

2. Святло ў вачах як выражэнне ўнутранага стану. Пацямнеў свавольны бляск вачэй. Звонак. Кірыла Пракопавіч зноў падхапіўся, задумаўся... У яго сіняватых, незвычайна жвавых вачах столькі бляску! Кухараў. Дулеба паволі падняўся, і ў яго вачах Бярозін заўважыў сухі і рашучы бляск. Шчарбатаў.

3. перан. Раскоша, багацце; усё, што ёсць лепшага. Фальварак пана Чарнецкага ніколі не бачыў такога бляску, не чуў такой музыкі, не меў такой радасці, як у гэты вечар. Бядуля. У чыстай палавіне [хаты] сабраны ўвесь бляск Гвардыянавага багацця і культуры. Зарэцкі. // Глянец на чым‑н. І спяшае кожны бляск навесці Перад тым, як стаць у строй. Пысін. // Знешняя бліскучасць, знешні глянец. [Вольга:] — Вы [Выхвалінскі] усё каб для вока было, стараецеся. Усё на вонкавы бляск глядзіце. Краўчанка. Але ў ім [Сцяпане] бляску нестае — Ён нейкі непрыкметны муж, звычайны. Корбан.

4. перан. Пра яркае выяўленне чаго‑н. Бляск таленту, розуму. □ «Палескія аповесці» — першы буйны празаічны твор, дзе ва ўсім сваім багацці і бляску заззяла беларуская мова. Навуменка.

•••

З бляскам — вельмі добра, выдатна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгажо́сць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць прыгожага. Андрэй Міхайлавіч загледзеўся, захоплены невыказнай прыгажосцю вечара, яго моцнымі і яркімі фарбамі. Самуйлёнак. Зіхатлівая прыгажосць гэтай дзяўчыны і незвычайная яе адвага ў гэтым іх болей чым складаным становішчы збівалі .. [Івана] з тропу. Быкаў. Люблю я ў футболе юнацкую сілу. Дакладнасць удараў, атак прыгажосць. Панчанка.

2. Што‑н. прыгожае, чароўнае; хараство. Ёсць асаблівая прыгажосць у полі, калі яно ўжо не шасціць калоссем, але яшчэ не зусім апусцела, бо бабкі стаяць у рады на кожнай паласе, нібы вартавыя. Чарнышэвіч. — Прыгажосць якая, толькі зірні! — Пятро паказаў на раку, што бруілася серабрыстымі пералівамі ўздоўж усёй Набярэжнай вуліцы, на зарэчны луг, застаўлены стагамі, на далёкуюсінюю сцяну лесу. Капусцін. // Прыгожае (агульнае паняцце). Логіка прыгажосці. Паняцце прыгажосці.

3. Прыгожы знешні выгляд. Кожны стараўся сказаць.. [Тамары Аляксееўне] самы прыемны панямонскі камплімент, а калі ў кага не знаходзілася такога, то хоць адказнаю і таксама прыемнаю ўсмешкаю выказаць сваё захапленне яе прыгажосцю. Колас. Я вырэзваў з дрэва пеналы, скрыначкі, накрываў іх лакам, пасля чаго наводзіў прыгажосць разьбой. Бядуля.

4. Прыгажуня. Дакраніся да мяне, прыгажосць, дакраніся, То ж нічога, што сівее галава. Чарнушэвіч.

5. толькі мн. (прыгажо́сці, ‑ей). Прыгожыя мясціны; тое, што робіць уражанне сваім прыгожым выглядам. І ўсе прыгажосці Радзімы На памяць у сэрцы збярог. Кірэенка.

6. у знач. выкл. Разм. Выказвае захапленне, адабрэнне і пад. — Эх, прыгажосць! — ускрыкнуў Максім. Брыль. Хто плошчаю ішоў, звяртаў на дом увагу: Чысцюткі, светлы — прыгажосць! Корбан.

•••

Ва ўсёй сваёй прыгажосці — а) ва ўсім сваім харастве, багацці; б) (іран.) у сапраўдным выглядзе, з усімі недахопамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)