змало́ць сов. смоло́ть; измоло́ть; (всё, многое — ещё) перемоло́ть; помоло́ть;

з. ко́фе — смоло́ть ко́фе;

жы́та ўжо ~ло́лі — рожь уже́ измоло́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накалаці́ць сов., разг.

1. натрясти́;

н. я́блыкаў — натрясти́ я́блок;

2. намолоти́ть;

н. жы́та — намолоти́ть ржи;

3. (приготовить болтанием) наболта́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памало́ць сов.

1. (всё, многое) перемоло́ть, смоло́ть;

п. усё жы́та — перемоло́ть (смоло́ть) всю рожь;

2. (нек-рое время) помоло́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцерабі́ць сов.

1. искроши́ть;

мы́шы сцерабі́лі ўсё жы́та ў гумне́ — мы́ши искроши́ли всю рожь в гумне́;

2. съесть, уплести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́барачны, ‑ая, ‑ае.

Не кожны, некаторы; не суцэльны, частковы. Выбарачны кантроль. □ Людзі не чакалі, пакуль роўна даспее.. жыта, а пачыналі жніво выбарачным парадкам, галоўным чынам на ўзгорках. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажа́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак., чаго.

Зжаць нейкую колькасць чаго‑н. Нажаць капу жыта. □ Толькі канчаючы работу, людзі заўважылі, як страшэнна многа яны пажалі збажыны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́нне, -я, н.

1. Зачатак вышэйшых раслін, які складаецца з зародка і абалонкі; семя, зерне.

Н. развіваецца з семязавязі.

2. зб. Зярняты раслін, прызначаныя для пасеву.

Н. жыта.

3. перан. Пачатак чаго-н.; тое, што мае ўплыў, уздзеянне.

Пасеяць у сэрцы добрае н.

4. перан. Нашчадкі каго-н. (разм.).

|| прым. насе́нны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Насенная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радзю́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Абл. Дзяружка. Пасярод .. падворка на старых саматканых радзюжках сушылася на сонцы жыта. Арочка. Завуць радзюжкамі дзяружкі У нас здавён. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцерабі́ць, сцераблю, сцярэбіш, сцярэбіць; зак., што.

1. Раздрабніць на часткі, пагрызці, пакрышыць. Мышы сцерабілі жыта ў гумне.

2. перан. Разм. З’есці (у вялікай колькасці). Што зарабіў, тое і сцерабіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жыце́ц ’расліна Phleum L.’ (Нас.). Рус. жите́ц ’Bromus secalinus L’, укр. житець ’Bromus mollis L.’ Ад асновы, прадстаўленай у слове жыта з суфіксам ‑ец (< ‑ьць): житьць > жыцец на метанімічнай падставе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)