бі...,

Першая састаўная частка складаных слоў-тэрмінаў, якая паказвае наяўнасць двух прадметаў, прыкмет, абазначаных другой часткай тэрміна, напрыклад: біметалы, біпалярны.

[Ад лац. bis — двойчы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матч-турні́р, ‑у, м.

Спартыўнае спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі (пры кругавой сістэме) сустракаюцца паміж сабой не менш двух разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гантэ́ль, ‑і; Р мн. ‑ей і ‑яў; ж.

Гімнастычная гіра ў выглядзе двух чыгунных шароў, злучаных паміж сабой круглай ручкай.

[Ням. Hantel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засла́бы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Слабаваты, слабейшы, чым трэба. Замест тых двух сяброў, што заслабыя для рызыкі, ёсць новы, дужы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сане́т

(іт. sonetto, ад sonus = гук)

лірычны верш з 14 радкоў — двух чатырохрадкоўяў і двух трохрадкоўяў з асобым размяшчэннем рыфмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэрэапа́ра

(ад стэрэа- + пара)

сукупнасць двух адлюстраванняў зямной паверхні або аднаго і таго ж аб’екта, атрыманых з двух пунктаў здымкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сілагі́зм

(гр. syllogismos)

розумазаключэнне, атрыманае на аснове двух суджэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

за́яц в разн. знач. за́яц, род. за́йца м.;

земляно́й за́яц зоол. земляны́ за́яц;

морско́й за́яц зоол. марскі́ за́яц;

◊

погна́ться за двумя́ за́йцами пагна́цца за двума́ за́йцамі;

уби́ть двух за́йцев забі́ць двух за́йцаў;

е́хать за́йцем е́хаць за́йцам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрэ́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.

1. Невялікі адрэзаны кавалак чаго-н., адцінак.

А. дошкі.

2. Частка чаго-н., што вымяраецца ў прасторы або часе.

А. шляху.

○

Адрэзак прамой — мноства (частка прамой), якое складаецца з двух розных пунктаў і ўсіх пунктаў, якія ляжаць паміж імі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самака́т, -а, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Механічнае рухальнае прыстасаванне, на якім катаюцца, адштурхоўваючыся ад зямлі нагой, і якое мае выгляд планкі на двух колцах з прымацаванай да яе ручкай накшталт веласіпеднага руля.

2. уст. Назва веласіпеда, матацыкла, аўтамабіля.

|| прым. самака́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)