звыш, прыназ. з Р.

Спалучэнне з прыназоўнікам «звыш» выражае:

Колькасныя адносіны

1. Ужываецца пры абазначэнні перавышэння якой‑н. меры, нормы. Выпусціць прадукцыю звыш плана.

2. Ужываецца пры абазначэнні дзеяння або прадмета, у дадатак да якіх што‑н. робіцца, называецца і пад.; адпавядае па значэнню словам: «акрамя», «апрача». Звыш усяго гэтага, як апошні доказ Міхасёвай сталасці, да яго прыстаўлена памочніца. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабаўле́нне н.

1. (дзеянне) Ergänzung f -, -en, Hinzúfügung f -, -en;

у дабаўле́нне да ска́занага in Ergänzung zum Geságten;

2. (дадатак) Zúschlag m -(e)s, -schläge, Zúsatz m -(e)s, -sätze, Ergänzung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

adjunct

[ˈædʒʌŋkt]

n.

1) дада́так -ку m.

2) памо́чнік -а; асыстэ́нт -а; ад’юта́нт -а m.

3) паясьня́льныя сло́вы ў ска́зе (азначэ́ньні, дапаўне́ньні, акалі́чнасьці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дапі́ска ж. (дадатак да напісанага) Náchschrift f -, -en; Zúschfrift f -, -en; Ergänzung f -, -en;

2. (занясенне ў спіс) Éintragung f -, -en; Registríerung f -, -en;

3. (пісьмовая заўвага) hinzúgesetzte schríftliche Bemérkung; Ergänzung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

accretion

[əˈkri:ʃən]

n.

1) нараста́ньне n.; прыро́ст -у m., павелічэ́ньне паме́рам

2) зраста́ньне n.

3) прыро́ст -у; дада́так -ку m.

4) Geol. нано́с зямлі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

карэ́та, ‑ы, ДМ ‑рэце, ж.

Закрыты з усіх бакоў чатырохколы конны экіпаж на рысорах. Зрэдку праносіліся памешчыцкія карэты, запрэжаныя ў тройкі або чацвёркі стаенных коней. Гартны. Папыхваючы люлькай, гаспадар залез у карэту, і — дзіва! — коні-ткі скранулі з месца і павезлі гэтую няўклюдную цяжкую штуку з такім ездаком у дадатак. Мікуліч.

•••

Карэта хуткай дапамогі (уст.) — аўтамабіль хуткай дапамогі.

(Прыйшоўся) як вол да карэты гл. вол.

[Польск. kareta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wtręt

м.

1. ~u — украпванне; іншароднае цела;

2. ~u — устаўка; дадатак; адхіленне (ад тэмы);

3. уст. назола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

присовокупле́ние ср.

1. (действие) далучэ́нне, -ння ср.; дадава́нне, -ння ср.;

2. (присовокуплённая вещь) дада́так, -тку м.;

с присовокупле́нием докуме́нтов канц., уст. з далучэ́ннем (з дада́ткам) дакуме́нтаў, дадаючы́ (далуча́ючы) дакуме́нты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

náchträglich

1.

a

1) дадатко́вы

2) запо́знены

3) злапа́мятны, злапа́мятлівы

4) нявы́гадны

2.

adv по́тым, пасля́, у дада́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыса́дзісты ’невысокага росту, але шыракаплечы, моцнага складу; нізкі, але шырокі, тоўсты’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Стан.; астрав., Сл. ПЗБ; ТС), прыся́дзісты, прыся́дзістый ’каржакаваты, каранасты’ (смарг., брасл., Сл. ПЗБ), пріся́дзістый ’прыземісты, але шыракаплечы, моцны’ (Бяльк.). Укр. приса́дистий ’тс’, рус. приса́дистый ’тс’, польск. przysadzisty ’нізкі і тоўсты’. Ад прысадзіць ’пасадзіць бліжэй да каго- ці чаго-небудзь’, тут, відаць, ’бліжэй да зямлі’ (гл.) з суф. ‑істы. Банькоўскі (2, 948) звязвае з przysada ’дадатак’ і ’адклады тлушчу на клубах’, што малаверагодна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)