Скра ‘іскра’ (Нас., Бяльк.). Ад іскра з адпадзеннем прататыпнага і.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skra

ж. іскра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

электраі́скра, ‑ы, ж.

Электрычная іскра як разнавіднасць электрычных разрадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іскры́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да іскра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́скраўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзейнасці бальшавіцкай газеты «Іскра». Іскраўскі напрамак. Іскраўскія групы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́скравец, ‑раўца, м.

Рэвалюцыянер, які прымыкаў да групы газеты «Іскра», заснаванай У.І. Леніным у 1900 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

и́скра в разн. знач. і́скра, -ры ж.;

◊

и́скры из глаз посы́пались і́скры з вачэ́й пасы́паліся;

и́скра (бо́жья) у кого (в ком) уст. і́скра (бо́жая) у каго (у кім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́жы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бога. Божая воля. // Уст. Створаны богам, прыналежны богу. Конскія рэбры пачалі хадзіць пад скураю, пара павярнула з шыі гэтага божага стварэння. Чорны.

•••

Божая авечка гл. авечка.

Божая іскра гл. іскра.

Божы дар гл. дар.

Кожны божы дзень гл. дзень.

Свету божага (белага) не бачыць гл. бачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spice​1 [spaɪs] n.

1. (во́страя) прыпра́ва, спе́цыя

2. піка́нтнасць;

a spice of humour і́скра гу́мару

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́скрачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да іскра. Настаўніца яшчэ больш ажыўляецца, і ў вачах яе іскрачкі пабліскваюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)