bulaj, ~a/~u

м. мар. ілюмінатар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фееры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца феерыяй. Феерычная камедыя.

2. перан. Казачны, чароўны. Калі чорнае шкло загарадзіла ілюмінатар, падарожнікі ўбачылі сапраўды феерычную карціну. Гамолка. // Разм. Надзвычайны, дзівосны. Феерычная хуткасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ндра, ‑ы. ж.

Паўднёвая зона арктычнага пояса зямнога шара, якая характарызуецца суровым кліматам, бязлессем, вечнай мерзлатой, беднай расліннасцю. Ілюмінатар адкрываў даволі сумны пейзаж: бясконцую бель тундры, на якой дзе-нідзе кусціліся карлікавыя бярозкі. «Маладосць».

[Ад фін. tunturi — бязлесая плоская вяршыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задра́іць, ‑драю, ‑драіш, ‑драіць; зак., што.

Шчыльна, наглуха зачыніць (ілюмінатары, люкі і пад.) з дапамогай задрайкі. — О сэр, акіян неспакойны, загадана наглуха задраіць усё! Лынькоў. Акна няма — ёсць ілюмінатар, яго нельга закрыць, можна толькі задраіць. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Búllauge

n -s, -n

1) бычы́нае во́ка

2) марск. (бартавы́) ілюміна́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

iluminator

м.

1. мар. ілюмінатар;

2. маст. мастак-мініяцюрыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каю́та, ‑ы, ДМ каюце, ж.

Жылое памяшканне для пасажыраў або экіпажа на судне. Пасажырская каюта. Каюта першага класа. □ У каюце прыгожыя бліскучыя лаўкі ўздоўж сцен, зручны столік, прышрубаваны да падлогі, блакітныя фіранкі на круглых ілюмінатар ах. В. Вольскі.

[Гал. kajuit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́лубны марск. Deck-;

па́лубны ілюміна́тар Décklicht n -(e)s, -er;

па́лубны пасажы́р Zwíschendeckpassagier [-ʒi:r] m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акно / у самалёце, на караблі: ілюмінатар

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

залі́цца I сов.

1. в разн. знач. зали́ться; (всплеском влиться куда-л. — ещё) захлестну́ться;

лугі́ ~лілі́ся вадо́й — луга́ залили́сь водо́й;

вада ~ліла́ся ў ілюміна́тар карабля́ — вода́ залила́сь (захлестну́лась) в иллюмина́тор корабля́;

хлапчу́к уве́сь ~лі́ўся су́пам — ма́льчик весь зали́лся су́пом;

вада́ ~ліла́ся за каўне́р — вода́ залила́сь за воротни́к;

~лі́ўся гармо́нік — залила́сь гармо́нь;

з. чы́рванню — зали́ться румя́нцем;

пако́й ~лі́ўся святло́м — ко́мната залила́сь све́том;

2. разг. утону́ть;

◊ з. сляза́мі — зали́ться слеза́ми;

з. кро́ўю — зали́ться кро́вью; изойти́ кро́вью;

хоць залі́ся — хоть зале́йся

залі́цца II несов., страд., спец. золи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)