льві́ны,

гл. ільвіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рык, -у, м.

Моцны працяглы роў (хатніх жывёл); дзікі роў, злоснае рыканне (лясных жывёл).

Р. каровы.

Ільвіны р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АНТЫРЫ́НУМ,

род кветкавых раслін, гл. Ільвіны зеў.

т. 1, с. 399

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

leonine

[ˈli:ənaɪn]

adj.

ільві́ны; як леў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Льві́ны, ільві́ны і іншыя словы з гэтым коранем — да леў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зеў, зева, м.

1. Адтуліна, якая вядзе з рота ў глотку. Поласць зева.

2. перан. Адтуліна, жарало. Зеў люка. Зеў печы. Зеў пячоры.

3. Спец. Прастора паміж двума слаямі асновы ў кроснах, дзе праходзіць чаўнок.

•••

Ільвіны (львіны) зеў — травяністая расліна з кветкамі, якія нагадваюць адкрытую пашчу льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)