fałszywie

фальшыва;

śpiewać fałszywie — спяваць фальшыва; фальшывіць;

świadczyć fałszywie — ілжыва сведчыць;

uśmiechać się fałszywie — няшчыра ўсміхацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

false

[fɔls]

1.

adj.

1) фальшы́вы; няпра́вільны; памылко́вы

2) ілжы́вы, хлусьлі́вы (сьве́дчаньне)

3) фальшы́вы (но́та); няве́рны, няшчы́ры (ся́бра)

4) ашука́нскі (сыгна́л), махля́рскі (вага́)

5) падро́блены, шту́чны (дыямэ́нт)

2.

adv.

фальшы́ва; ілжы́ва; няшчы́ра; шту́чна

3.

v.

фальшы́віць (у ігры́), падрабля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прышы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., каго-што.

1. Шыючы, прымацаваць. Прышыць гузік. □ — Не забыцца толькі прышыць бакавую кішэню ў бурносе, — думае Зося, зноў успомніўшы пра грошы. Брыль. [Тамаш:] — Што ж ты без каўняра ходзіш, скажы, няхай табе дома прышыюць. Чорны.

2. Спец. Прымацаваць, прыбіць. Прышыць рэйкі да шпалаў.

3. перан.; што каму. Разм. груб. Несправядліва, ілжыва прыпісаць што‑н., абвінаваціць у чым‑н. — Гэта была памылка, пан афіцэр. Я чалавек маленькі. Мне спрабавалі прышыць тое, чаго я не рабіў. Навуменка. [Станавому прыставу] не падабаецца, што Анцыпік учашчае да Ганны Карлаўны, і ён хоча прышыць настаўніку некаторую долю крамолы. Колас.

4. Разм. Груб. Забіць. [Валенда:] — Дзядок гэты, што тады.. Савецкую ўладу лаяў, — во хто выдаў. Не далі вы мне тады контру гэту прышыць. Асіпенка.

•••

Прышый кабыле хвост — пра каго‑, што‑н. лішняе, непатрэбнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unterschieben

I únterschieben

* vt

1) падсо́ўваць (пад што-н.)

j-m éinen Brief zur Únterschrift ~ — падсу́нуць каму́-н. пісьмо́ на по́дпіс

2) падмяні́ць (каня і г.д.)

3) (D) прыпі́сваць (памылко́ва; ілжы́ва) (словы і г.д. каму-н.)

II unterschíeben

* vt гл. unterschieben* 3)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

unterstellen

I únterstellen

1.

vt падстаўля́ць

2.

(sich) станавіцца

(пад што-н.); хава́цца (пад чым-н.) (ад дажджу)

II unterstéllen

1.

vt (D)

1) падпарадко́ўваць, паднача́льваць (каго-н. каму-н.)

2) падвярга́ць (што-н.) кантро́лю

3) прыпі́сваць (ілжы́ва) (намер, учынак)

2.

(sich) падпарадко́ўвацца, паднача́львацца

(каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)