ядаві́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ядаві́ты ядаві́тая ядаві́тае ядаві́тыя
Р. ядаві́тага ядаві́тай
ядаві́тае		 ядаві́тага ядаві́тых
Д. ядаві́таму ядаві́тай ядаві́таму ядаві́тым
В. ядаві́ты (неадуш.)
ядаві́тага (адуш.)		 ядаві́тую ядаві́тае ядаві́тыя (неадуш.)
ядаві́тых (адуш.)
Т. ядаві́тым ядаві́тай
ядаві́таю		 ядаві́тым ядаві́тымі
М. ядаві́тым ядаві́тай ядаві́тым ядаві́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыро́дна-ядаві́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыро́дна-ядаві́ты прыро́дна-ядаві́тая прыро́дна-ядаві́тае прыро́дна-ядаві́тыя
Р. прыро́дна-ядаві́тага прыро́дна-ядаві́тай
прыро́дна-ядаві́тае		 прыро́дна-ядаві́тага прыро́дна-ядаві́тых
Д. прыро́дна-ядаві́таму прыро́дна-ядаві́тай прыро́дна-ядаві́таму прыро́дна-ядаві́тым
В. прыро́дна-ядаві́ты (неадуш.)
прыро́дна-ядаві́тага (адуш.)		 прыро́дна-ядаві́тую прыро́дна-ядаві́тае прыро́дна-ядаві́тыя (неадуш.)
прыро́дна-ядаві́тых (адуш.)
Т. прыро́дна-ядаві́тым прыро́дна-ядаві́тай
прыро́дна-ядаві́таю		 прыро́дна-ядаві́тым прыро́дна-ядаві́тымі
М. прыро́дна-ядаві́тым прыро́дна-ядаві́тай прыро́дна-ядаві́тым прыро́дна-ядаві́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ядахіміка́ты, -аў, адз. ядахіміка́т, -у, М -ка́це, м.

Ядавітыя рэчывы, якія прымяняюцца для барацьбы з пустазеллем, са шкоднікамі сельскагаспадарчых раслін.

|| прым. ядахіміка́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таксі́ны, ‑аў; адз. таксін, ‑у, м.

Ядавітыя бялковыя рэчывы, якія ўтвараюцца мікраарганізмамі, а таксама некаторымі жывёламі і раслінамі.

[Ад грэч. toxikon — яд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

noxious [ˈnɒkʃəs] n. fml шко́дны, згу́бны; нездаро́вы; атру́тны, ядаві́ты;

noxious gases ядаві́тыя га́зы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мія́змы, ‑аў; адз. міязма, ‑ы, ж.

Кніжн. Па старых уяўленнях — ядавітыя выпарэнні, газы, якія ўтвараюцца пры гніенні і нібыта выклікаюць заразныя хваробы.

[Грэч. miasma — забруджванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядаві́ты, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца ядам (у 1 знач.), які выклікае атручэнне.

Ядавітыя рэчывы.

Я. грыб.

Я. газ.

2. перан. Зласлівы, з’едлівы.

Ядавітая іронія.

Я. чалавек.

Ядавіта (прысл.) сказаць.

3. Пра колер, пах: непрыемны, рэзкі (разм.).

|| наз. ядаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

poisonous [ˈpɔɪzənəs] adj.

1. ядаві́ты, атру́тны; таксі́чны; шко́дны;

poisonous mushrooms/snakes ядаві́тыя грыбы́/зме́і;

This gas is highly poisonous. Гэта высокатаксічны газ.

2. з’е́длівы, зласлі́вы; агі́дны, бры́дкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

miazmaty

мн.

1. уст. міязмы; ядавітыя выпарэнні;

2. перан. кепскія ўплывы; атрута

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

1. Датыкацца, дакранацца да каго-, чаго-н.; чапаць.

К. рукой.

Нельга к. ядавітыя расліны.

2. Парушаць чый-н. спакой, турбаваць; закранаць каго-, што-н. у гутарцы, прамове.

Яна не хацела кранаць маці.

Аграном кранаў пытанні ўрадлівасці глебы.

3. перан. Хваляваць, расчульваць.

Маё сэрца кранаюць родныя краявіды.

4. Прыводзіць у рух.

Паравоз кранае вагоны.

|| зак. крану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)