кібі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Крытая дарожная павозка ў качэўнікаў.

2. Пераноснае жыллё ў качэўнікаў; юрта.

|| прым. кібі́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

yurt

[jʊrt]

n.

ю́рта f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каза́хскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да казахаў, належыць ім. Казахская мова. Казахская юрта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jurta

ж. юрта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Fílzzelt

n -es, -e ю́рта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

качавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які не мае аселасці; вандроўны. Качавыя плямёны.

2. Звязаны з частай пераменай месца жыхарства. Качавы лад жыцця адышоў у нябыт, калгасы будуюцца, як невялікія гарады. Скрыган.

3. Прызначаны для пражывання качэўнікаў; пераносны. Качавая юрта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кібі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Крытая павозка ў качэўнікаў. Цягнуцца з шатрамі, кібіткамі [цыганы] па шырокіх шляхах Беларусі, Падолля, Малдавіі і ўсяго белага свету. Каваль.

2. Пераноснае жыллё ў качэўнікаў; юрта.

3. У сярэднеазіяцкіх рэспубліках — невялікі дом старога тыпу (глінабітны або з сырцовай цэглы).

[Ад цюрк. кебіт, кібіт — лаўка, магазін, ад араб. — купал, скляпенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zélt

n -(e)s, -e пала́тка, шацёр, ю́рта

die ~e áufschlagen* — паста́віць [разбі́ць] пала́ткі; стаць ла́герам

die ~e ábbrechen* — скруці́ць пала́ткі; перан. зня́цца з ме́сца, вы́правіцца ў даро́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)