Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мегрэла-чаны (этнічная група) 4/43

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мо́ўна-этні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́ўна-этні́чны мо́ўна-этні́чная мо́ўна-этні́чнае мо́ўна-этні́чныя
Р. мо́ўна-этні́чнага мо́ўна-этні́чнай
мо́ўна-этні́чнае		 мо́ўна-этні́чнага мо́ўна-этні́чных
Д. мо́ўна-этні́чнаму мо́ўна-этні́чнай мо́ўна-этні́чнаму мо́ўна-этні́чным
В. мо́ўна-этні́чны (неадуш.)
мо́ўна-этні́чнага (адуш.)		 мо́ўна-этні́чную мо́ўна-этні́чнае мо́ўна-этні́чныя (неадуш.)
мо́ўна-этні́чных (адуш.)
Т. мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чнай
мо́ўна-этні́чнаю		 мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чнымі
М. мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чнай мо́ўна-этні́чным мо́ўна-этні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацыяна́льна-этні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нацыяна́льна-этні́чны нацыяна́льна-этні́чная нацыяна́льна-этні́чнае нацыяна́льна-этні́чныя
Р. нацыяна́льна-этні́чнага нацыяна́льна-этні́чнай
нацыяна́льна-этні́чнае		 нацыяна́льна-этні́чнага нацыяна́льна-этні́чных
Д. нацыяна́льна-этні́чнаму нацыяна́льна-этні́чнай нацыяна́льна-этні́чнаму нацыяна́льна-этні́чным
В. нацыяна́льна-этні́чны (неадуш.)
нацыяна́льна-этні́чнага (адуш.)		 нацыяна́льна-этні́чную нацыяна́льна-этні́чнае нацыяна́льна-этні́чныя (неадуш.)
нацыяна́льна-этні́чных (адуш.)
Т. нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чнай
нацыяна́льна-этні́чнаю		 нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чнымі
М. нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чнай нацыяна́льна-этні́чным нацыяна́льна-этні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сацыя́льна-этні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сацыя́льна-этні́чны сацыя́льна-этні́чная сацыя́льна-этні́чнае сацыя́льна-этні́чныя
Р. сацыя́льна-этні́чнага сацыя́льна-этні́чнай
сацыя́льна-этні́чнае		 сацыя́льна-этні́чнага сацыя́льна-этні́чных
Д. сацыя́льна-этні́чнаму сацыя́льна-этні́чнай сацыя́льна-этні́чнаму сацыя́льна-этні́чным
В. сацыя́льна-этні́чны (неадуш.)
сацыя́льна-этні́чнага (адуш.)		 сацыя́льна-этні́чную сацыя́льна-этні́чнае сацыя́льна-этні́чныя (неадуш.)
сацыя́льна-этні́чных (адуш.)
Т. сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чнай
сацыя́льна-этні́чнаю		 сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чнымі
М. сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чнай сацыя́льна-этні́чным сацыя́льна-этні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яўрэ́і, -яў, адз. -э́й, -я, м.

1. Агульная этнічная назва народа, што гістарычна ўзыходзіць да старажытных семіцкіх плямёнаў (старажытных яўрэяў) і жыве цяпер у розных краінах свету агульным жыццём з астатнім насельніцтвам гэтых краін.

2. Асноўнае насельніцтва дзяржавы Ізраіль.

|| ж. яўрэ́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -рэ́ек.

|| прым. яўрэ́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́мя, -мя і -мені, Д -мю і -мені, В -мя, Т -мем і -менем, М (аб) -мі і -мені, мн. плямёны, -мён і -мёнаў, н.

1. У дакласавым грамадстве: этнічная і сацыяльная супольнасць людзей, звязаных родавымі адносінамі, агульнай мовай і тэрыторыяй.

Першабытныя плямёны.

2. перан. Народ, народнасць (уст.).

3. перан., адз. Людзі, пакаленне людзей (высок.).

П. змагароў.

◊

На племя (спец.) — для атрымання патомства.

|| прым. племянны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

П. быт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́уча

(ісп. gaucho)

1) этнічная група, якая склалася ў 16—17 ст. ад шлюбаў іспанцаў з індзейскімі жанчынамі Аргенціны;

2) наёмны пастух у некаторых краінах Лац. Амерыкі ў 18 ст.;

3) песня аргенцінскіх сялян-жывёлаводаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АТРЭ́МБСКІ (Otrębski) Ян Шчэпан

(8.12.1889, г. Піліца Катавіцкага ваяв., Польшча — 25.4.1971),

польскі мовазнавец. Акад. Польскай акадэміі ведаў у Кракаве (1934). Д-р філасофіі. Скончыў Варшаўскі ун-т. У 1921—45 праф. Віленскага, у 1945—60 Пазнанскага ун-таў. Даследаваў пытанні індаеўрап. мовазнаўства. Сярод прац «Славяна-літоўскія паралелі» (1930—35), «Індаеўрапейскія даследаванні» (1939), «Славяне» (1947), «Славянабалтыйская моўная роднасць» (1954). Аўтар арт. «Этнічная праблема Палесся», «Славізацыя літоўскіх водных і мясцовых назваў», «Нарыс (народных беларускіх) гаворак Віленскай губерні», пра геагр. назвы («Гродна», «Вільня», «Вілія», «Русь»), па этымалогіі паасобных бел. слоў.

I.І.Лучыц-Федарэц.

т. 2, с. 80

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

КУЛІНКО́ВІЧ Канстанцін Антонавіч

(7.11.1919, г. Ішым Цюменскай вобл., Расія — 8.10.1998),

бел. вучоны ў галіне педагогікі. Д-р пед. н., праф. (1973). Засл. дз. фіз. культуры Беларусі (1967). Скончыў Бел. ін-т фіз. культуры (1948), дзе і працаваў (у 1953—62 заг. кафедры, з 1970 рэктар). У 1962—70 заг. кафедры, з 1977 праф. Бел. пед. ін-та. Навук. працы па праблемах гісторыі педагогікі, арг-цыі і сац. ролі спорту. Адзін з аўтараў кніг «Савецкі алімпіец: сацыяльны партрэт» (1979), «Фізічная культура і спорт Беларусі» (1988).

Тв.:

Развитие физической культуры и спорта в БССР, Мн., 1969;

Этнічная педагогіка беларусаў. Мн., 1993;

Гісторыя педагогікі. Мн., 1995.

т. 9, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)