эміграцыя белая

т. 18, кн. 1, с. 119

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эмигра́ция эмігра́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

emigration [ˌemɪˈgreɪʃn] n. эмігра́цыя; перасяле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уце́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Страта ў выніку выцякання, рассыпання.

У. вады.

У. зерня.

У. інфармацыі (перан.). У. мазгоў (перан.: эміграцыя вучоных, спецыялістаў, творчых работнікаў ці пераход іх у іншую сферу дзейнасці ў сваёй краіне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wychodźstwo

н. эміграцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рээмігра́цыя

(ад рэ- + эміграцыя)

вяртанне эмігрантаў на радзіму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БЕЛАЭМІГРА́НТ,

гл. ў арт. Эміграцыя белая.

т. 3, с. 72

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

валацу́жніцтва, ‑а, н.

Разм. Стан, спосаб жыцця валацугі. Пратэст у.. асяроддзі [беспрацоўных] часта прымае пасіўныя формы: эміграцыя або валацужніцтва па краю ў пошуках работы. У. Калеснік. // Пагард. Частак перамена месца жыхарства, працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expatriation

[eks,peɪtriˈeɪʃən]

n.

1) выгна́ньне n.

2) эмігра́цыя f., адмаўле́ньне ад свайго́ грамадзя́нства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

exodus [ˈeksədəs] n.

1. fml (from, to) ма́савы вы́езд; эмігра́цыя

2. Exodus bibl. Зыхо́д (2-я кніга Старога Запавету)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)