egoist [ˈi:gəʊɪst, ˈegəʊɪst] n. эгаі́ст, сябелю́б

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эгаі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да эгаіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сябелю́б, ‑а, м.

Сябелюбівы чалавек; эгаіст. Быў Міха па натуры сябелюб і ганарлівец. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

egoista

м. эгаіст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

selfish [ˈselfɪʃ] adj. эгаісты́чны, сябелюбі́вы, сябелю́бны;

He’s very selfish. Ён вялікі эгаіст.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Egoíst

m -en, -en эгаі́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sobek

м. эгаіст; самалюб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

таўстаску́ры прям., перен. толстоко́жий;

т. лімо́н — толстоко́жий лимо́н;

т. эгаі́ст — толстоко́жий эгои́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эгацэнтры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, якому ўласцівы эгацэнтрызм; той, хто лічыць сябе цэнтрам сусвету. [Шохан:] — А ў .. [Мудрыка] шкурная праўда. Нават не эгаіст ён. Эгацэнтрыст... Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

samolub

м. сябелюб, эгаіст, самалюбец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)