сябелюб, ‑а, м.
Сябелюбівы чалавек; эгаіст. Быў Міха па натуры сябелюб і ганарлівец. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)