szczerba

ж. шчарбіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

indentation [ˌɪndenˈteɪʃn] n.

1. зубе́ц, вы́раз, шчарбі́на

2. зві́ліна, вы́гін (берагавой лініі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

я́звина разг.

1. (щербина) шчарбі́на, -ны ж.;

2. (на коже) бо́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчарбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да шчарбіна. Усміхаўся.. [бацька] дзіўна, каб шчарбінка, што была ад выбітага ў дзяцінстве зуба, не кожнаму відна была. Сачанка. Камень нагрэўся на сонцы. У шчарбінках на ім рос мяккі.. мох. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

щерби́на

1. (зазубрина) шчарбі́на, -ны ж.;

2. (рябинка на лице) разг. рабаці́нка, -кі ж., во́спінка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зе́брыкі ’расліна братаўка дуброўная (брат-сястра), Melampyrum nemorosum L.?’ (ельск., Жыв. сл.). Параўн. рус. дан. зе́брик ’шчарбіна’. Паколькі ў кветак зебрыка адзначаюцца зубцы, якія таксама бываюць факультатыўна ў асновы лісткоў, відаць, бел. назва расліны звязана з рус. зебрик ’шчарбіна’, якое, відаць, суадносіцца з зебры ’жабры’, ’сківіцы’ паводле формы, вядомых у тых жа гаворках (параўн. і бел. зябры); гл. жабры. Назва зубца з памяншальным суфіксам ‑ик > ‑ык, а назва расліны па мн. л., магчыма, у сувязі з парнай назвай брат з сястрою, Иван да Марья і г. д. Трубачоў, Дополн., 2, 91. Гл. зябер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schárte

I

f -, -n шчарбі́на, зазу́біна

~n bekómmen* — зазу́брыцца, вы́шчарбіцца

II

f -, -n байні́ца, амбразу́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nick

[nɪk]

1.

n.

зару́бка, засе́чка, нарэ́зка f.; шчарбі́на (вы́бітая)

to cut nicks — рабіць нарэ́зкі

in the nick of time — якра́з упо́ру

2.

v.

рабі́ць нарэ́зкі, засе́чкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

indent

1. [ɪnˈdent]

v.t.

1) уціска́ць, выціска́ць, вызубля́ць (сяке́ру, нажні́цы); насяка́ць (напі́льнік)

2) рабі́ць адсту́п (у тэ́ксьце)

2. [ˈɪndent]

n.

1) знак -у m., шчарбі́на, зару́біна, засе́чка f.

2) вы́емка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

насе́чка ж

1. (дзеянне) Kérben n -s, Éinkerben n; Ríffelung f -; Áufhauen n -s;

2. (узор на чым-н) Kérbe f -, -n, Éinschnitt m -(e)s, -e; Schárte f -, -n (шчарбіна, зазубіна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)