Spitz

m -es, -e шпіц (сабака)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шпиц​I архит. шпіц, род. шпі́ца м., шпіль, род. шпі́ля м.; спіча́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szpic

м.

1. шпіль; востры канец;

2. шпіц (парода сабак);

sweter w szpic — джэмпер;

bródka w szpic — востраканечная бародка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

верх, вяршыня, верхавіна, вяршаліна, спічак / гары: пік / будынка: шпіль, шпіц; макаўка (разм.); шапка (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)