шко́да

(ст.-польск. szkoda, ад ст.-в.-ням. scado)

1) урон, страта;

2) патрава, зробленая жывёлай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шко́да​I ж.

1. Scháden m -s, Schäden; Verlúst m -(e)s, -e (страта, прапажа);

учыні́ць шко́ду Scháden zufügen;

пацярпе́ць шко́ду éinen Verlúst erléiden* [davóntragen*];

2. (патрава) Féldfrevel m -s; Flúrschaden m, Ábweiden n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шко́да Месца, дзе страўлены жывёлай пасеў, травастой, маладыя ўсходы лесу (Рэч., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Шкода І. 1/573

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

маральная шкода

т. 10, с. 104

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шкада́

прэдыкатыў

Іншыя варыянты: шко́да.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уро́н, -у, м.

Страта, шкода.

Буран нанёс значны ў. гаспадарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацю́каны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зацюкаць.

2. у знач. прым. Запужаны, забіты; затуканы. І шкода пакідаць сваю хату, абжытую і цёплую; шкода маўклівай зацюканай маці. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

irreparable [ɪˈrepərəbl] adj. непапра́ўны;

irreparable damage/harm непапра́ўнае пашко́джанне/шко́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уро́н м. кніжн. гл. шкода І 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)