Ґе́мзовы ’шаўровы’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з польск. giemzowy ’тс’ (да giemza ’шаўро’ < ням. Gemse; параўн. Слаўскі, 1, 277).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

giemzowy

giemzow|y

шаўровы;

skóra ~a — шаўро

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шаўрэ́т

(фр. chevrette = козачка)

падробленая пад шаўро скура хромавага дублення, вырабленая са шкур авечак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

giemza

ж.

1. заал. дзікая каза; казуля; сарна (Rupicapra);

2. шаўро

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)