зна́харь знаха́р, -ра́ м., чараўні́к, -ка́ м.; шапту́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zuflüsterer

m -s, - шапту́н, нагаво́ршчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flüsterer

m -s, - шапту́н, нагаво́ршчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zamawiacz

м. знахар; чараўнік; шаптун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

znachor

м. знахар; чараўнік; шаптун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

witch doctor

зна́хар -а m., зна́харка f., шапту́н -а́ m., шапту́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нау́шник разг. (наговорщик) нагаво́ршчык, -ка м.; (доносчик) дано́счык, -ка м.; (шептун) шапту́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаха́р, ‑а, м.

Лекар-самавучка, які карыстаецца ўласнымі спосабамі лячэння: замовамі, травамі і пад.; шаптун. — Дзякаваць божаньку, як толькі знахар даў мне лякарства, дык як рукой зняло — другім чалавекам Сымон зрабіўся. Бядуля. І тут я ўспомніў пра сваё дзяцінства Пад цёмнай саламянаю страхою, З шаптухамі, панамі, знахарамі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Salbáder

m -s, -

1) зна́хар, чараўні́к, шапту́н

2) пустасло́ў, пустаме́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zausznik

м.

1. памагаты; супольнік; хаўруснік;

2. нагаворшчык; даносчык; шаптун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)