Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
intruz
м. няпрошаны госць; чужак, чужынец, чужаніца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
stranger[ˈstreɪndʒə]n.
1. незнаёмец, незнаёмка; чужы́, чужа́я
2. чужазе́мец; чужазе́мка; чужы́нец; чужы́нка
♦
be no/a stranger to smth.fml зве́дваць/не зве́дваць што-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Лю́тар ’бязбожнік’ (Сцяц.), ст.-бел.лютаръ, лютеръ, люторъ, лютеранинъ (XVI ст.) ’лютэранец’, якія са ст.-польск.luter, lutaranin, luteryjanin. Утвораны ад прозвішча Марціна Лютэра — Luther, дзеяча нямецкай Рэфармацыі. Праціўнікі вучэння Лютэра збліжалі яго прозвішча з прыметнікам люты, параўн. лю́тыр ’мучыцель, кат’ (Нас.), са значэннем ’чужынец’: палес. оўруцк. лю́трі ’іншаверцы’ > ’чужаземцы’ (Булыка, Запазыч., 192).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
foreigner
[ˈfɔrənər]
n.
1) заме́жнік -а m., заме́жніца f.; чужазе́мец -ца m., чужы́нец -ца m.; чужазе́мка f., чужы́нка f.
2) заме́жны вадапла́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прише́лецм. прышэ́лец, -льца м.; (с оттенком пренебрежения) пры́хадзень, -дня м.; разг. прыблу́да, -ды ж.; (чужак)чужы́нец, -нца м., чужані́ца, -цы м. и ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чужа́к, ‑а, м.
Разм.
1. Тое, што і чужынец. І на душы лёгка: нездарма ён, капітан, арыштаваў прышэльцаў-чужакоў, нездарма ішоў на рызыку, падпаўзаючы да дарогі.Ваданосаў.Станіслаў не разумеў, навошта гэта яму, вярнуўшыся на сваю радзіму, быць як бы чужаком у ёй.Сабаленка.
2. Не родны чалавек, не сваяк. Жонку Макар болей не чапаў. Жыў чужаком у сваёй хаце.Асіпенка.[Іван:] — А можа антыпатыя да .. [дырэктара] ў цябе [Надзя] ад рэўнасці, што ён, чужак, робіцца дарагі тваёй дачцэ?Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)