які́сь, якаясь, якоесь; займ. неазначальны.

Разм. Тое, што і якісьці. І раптам — быццам узмахнуў рукою якісь чарадзей — луг зноў набыў сваю ўчарашнюю прывабнасць. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

necromancer [ˈnekrəʊmænsə] n. некрама́нт (чалавек, які займаецца чорнай магіяй, выклікае душы памерлых); вядзьма́р; чарадзе́й, чараўні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

czarnoksiężnik

м. чарнакніжнік; чарадзей, чараўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чароде́й

1. (волшебник) чарадзе́й, -дзе́я м., чараўні́к, -ка́ м.; (колдун) вядзьма́р, род. ведзьмара́ м.; вядзьма́к, род. ведзьмака́ м.;

2. перен. чарадзе́й, -дзе́я м., чараўні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бунта́рства, ‑а, н.

Рэзкае абурэнне, пратэст, якія суправаджаюцца непакорнасцю. Казку дзіўную чуў у юнацтве: Нейкі волат, ці то чарадзей, Стагоддзі правёў у бунтарстве, Каб аздобіць шчасцем людзей. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Héxenmeister

m -s, - вядзьма́р, чарадзе́й, маг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wúndertäter

m -s, - цудатво́рац, чарадзе́й, чараўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

guślarz

м. чараўнік, чарадзей; вядзьмар, вядзьмак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

conjurer [ˈkʌndʒərə] n.

1. чарадзе́й, чараўні́к

2. фо́куснік;

He is no conjurer. Ён зорак з неба не хапае.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

magus

[ˈmeɪgəs]

n., pl. magi [ˈmeɪdʒaɪ]

астро́ляг -а, чарадзе́й -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)