Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ча́шаж.
1. ке́ліх, -ха м., ча́ра, -ры ж.;
2.церк., ча́ша, -шы ж.; ча́ра, -ры ж.;
3.перен.ча́ра, -ры ж.;
◊
испи́ть го́рькую ча́шу зазна́ць го́ра;
бро́сить (положи́ть)что-нибудьна ча́шу весо́в кі́нуць (пакла́сці) што-небудзь на ша́лі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
kielich
м.
1. бакал, келіх, чара, чаша;
kielich mszalny — чара;
wznieść kielich — падняць бакал;
kielich goryczy перан.чара горычы;
2.бат. чашачка, падвяночак;
działka ~a — чашалісцік; падвяночкавы лісток
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
goblet
[ˈgɑ:blət]
n.
1) ча́ра, ча́рка f., бака́л (да віна́)
2) Archaic ку́бак -ка m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
beaker
[ˈbi:kər]
n.
1) ке́ліх -а m., ча́раf. (для віна́)
2) лябарато́рная шкля́нка, прабі́рка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВЕРХНЯЧА́РСКАЯ КАТЛАВІ́НА,
на Пн Забайкалля, паміж хрыбтамі Кодар і Удакан, у Чыцінскай вобл. Расіі. Працягласць каля 120 км, выш. да 1100 м. Дрэніруецца р.Чара. Хваёвыя і лістоўнічныя лясы чаргуюцца з участкамі стэпавай расліннасці і масівамі рухомых пяскоў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
gorycz
ж. горыч; гаркота; гарчэча;
kielich ~y — чара горычы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
chalice
[ˈtʃælɪs]
n.
1) ча́раf., ке́ліх -а m.
2) ча́ша f. (для прыча́сьця)
3) кве́тка ў фо́рме ке́ліха
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
АЛЁКМА-ЧА́РСКАЕ НАГО́Р’Е,
на У Забайкалля, у Рэспубліцы Саха (Якуція), у міжрэччы рэк Алёкма і Чара (бас. Лены). Выш. 500—600 м над узр. м., найб. да 1402 м. Пераважае сярэднягорны рэльеф. Расчлянёна глыбокімі далінамі. Вяршыні платопадобныя. Складзена з вапнякоў, метамарфічных сланцаў, прарваных інтрузіямі гранітаў. На схілах лістоўнічныя лясы, зараснікі кедравага сланіку, на вяршынях горная тундра.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АЛЁКМА,
рака ў Расійскай Федэрацыі, у Чыцінскай і Амурскай абл. і Рэспубліцы Саха (Якуція), правы прыток Лены. Даўж. 1436 км, пл.бас. 210 тыс.км². Пачынаецца на паўн. схілах Алёкмінскага Станавіка, цячэ ў вузкай даліне з крутымі схіламі (рэчышча з перакатамі), далей — у глыбокай даліне прарыву паміж хрыбтамі Удакан і Станавы, мае 13 парогаў, непраходных для суднаў. На апошніх 410 км цячэ ў шырокай даліне па Сярэднесібірскім пласкагор’і (суднаходны ўчастак). Асн. прытокі Тунгір, Нюкжа (справа), Чара (злева). Жыўленне снегавое і дажджавое. Летам бурныя паводкі. Замярзае ў канцы кастр., крыгалом у маі, у нізоўях у чэрвені. Сярэдні гадавы расход вады ў вусці 2000 м³/с. Сплаўная ніжэй вусця р. Тунгір.