пацырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

1. Зацыраваць усё, многае.

П. усе шкарпэткі.

2. і без дап. Цыраваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цырава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да цыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. гл. цыраваць.

2. Ніткі, якімі цыруюць.

Баваўняная ц.

3. Зацыраванае месца.

Атрымалася прыгожая ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цырава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cerować

незак. цыраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

працырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і без дап.

Цыраваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перешто́пывать несов.

1. (всё, многое) цырава́ць;

2. (заново) перацыро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цырава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад цыраваць.

2. у знач. прым. Залатаны цыраваннем. Цыраваныя панчохі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераштупува́ць, в.-дзв. піраішпупувсіць ’перастрачыць шво’ (Сл. ПЗБ) — з ням. stopfen ’цыраваць’ (тамсама, 3, 521).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мытлява́ць ’цыраваць’ (свісл., Сцяшк. Сл.). З польск. metlować ’блытаць, перашкаджаць, рабіць замяшанне’, люблінск. mytlač śe ’заікацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)