сярэ́брана-цы́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сярэ́брана-цы́нкавы сярэ́брана-цы́нкавая сярэ́брана-цы́нкавае сярэ́брана-цы́нкавыя
Р. сярэ́брана-цы́нкавага сярэ́брана-цы́нкавай
сярэ́брана-цы́нкавае
сярэ́брана-цы́нкавага сярэ́брана-цы́нкавых
Д. сярэ́брана-цы́нкаваму сярэ́брана-цы́нкавай сярэ́брана-цы́нкаваму сярэ́брана-цы́нкавым
В. сярэ́брана-цы́нкавы (неадуш.)
сярэ́брана-цы́нкавага (адуш.)
сярэ́брана-цы́нкавую сярэ́брана-цы́нкавае сярэ́брана-цы́нкавыя (неадуш.)
сярэ́брана-цы́нкавых (адуш.)
Т. сярэ́брана-цы́нкавым сярэ́брана-цы́нкавай
сярэ́брана-цы́нкаваю
сярэ́брана-цы́нкавым сярэ́брана-цы́нкавымі
М. сярэ́брана-цы́нкавым сярэ́брана-цы́нкавай сярэ́брана-цы́нкавым сярэ́брана-цы́нкавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свінцо́ва-цы́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свінцо́ва-цы́нкавы свінцо́ва-цы́нкавая свінцо́ва-цы́нкавае свінцо́ва-цы́нкавыя
Р. свінцо́ва-цы́нкавага свінцо́ва-цы́нкавай
свінцо́ва-цы́нкавае
свінцо́ва-цы́нкавага свінцо́ва-цы́нкавых
Д. свінцо́ва-цы́нкаваму свінцо́ва-цы́нкавай свінцо́ва-цы́нкаваму свінцо́ва-цы́нкавым
В. свінцо́ва-цы́нкавы (неадуш.)
свінцо́ва-цы́нкавага (адуш.)
свінцо́ва-цы́нкавую свінцо́ва-цы́нкавае свінцо́ва-цы́нкавыя (неадуш.)
свінцо́ва-цы́нкавых (адуш.)
Т. свінцо́ва-цы́нкавым свінцо́ва-цы́нкавай
свінцо́ва-цы́нкаваю
свінцо́ва-цы́нкавым свінцо́ва-цы́нкавымі
М. свінцо́ва-цы́нкавым свінцо́ва-цы́нкавай свінцо́ва-цы́нкавым свінцо́ва-цы́нкавых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бялі́лы, ‑аў; адз. няма.

1. Белая мінеральная фарба. Свінцовыя бялілы. Цынкавыя бялілы.

2. Белае фарбавальнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў тэатральным грыме і касметыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Znkweiß

n -es цы́нкавыя бялі́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цы́нкавы Zink-; спец.

цы́нкавыя фа́рбы Znkfarben pl;

цы́нкавая бля́ха Znkblech n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pobiała

ж.

1. пабелка; пабел;

2. цынкавыя бялілы;

3. палуда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дырэктагра́фія

(ад лац. directus = прамы + -графія)

спосаб прыгатавання клішэ непасрэдным здыманнем на цынкавыя або медныя пласцшы з наступным траўленнем іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БЯЛІ́ЛЫ,

неарганічныя пігменты белага колеру. Найб. пашыраны бялілы цынкавыя (цынку аксід, ZnO) і тытанавыя (тытану дыаксід, TiO2).

Цынкавыя бялілы не ядавітыя, устойлівыя да ўздзеяння святла, надаюць пакрыццю бляск, які доўга захоўваецца. Тытанавыя бялілы не ядавітыя, маюць высокую покрыўную здольнасць і інтэнсіўнасць, але пад дзеяннем святла страчваюць бляск, найб. святлоўстойлівая рутылавая форма (гл. Тытану аксіды). Атрымліваюць бялілы сінтэтычна. Выкарыстоўваюць у вытв-сці ўсіх відаў фарбаў і эмаляў, разведзеныя на пакосце для фарбавання паверхняў з розных матэрыялаў (дрэва, металаў, гумы, пластмасаў, паперы).

т. 3, с. 397

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бялі́лы мн.

1. (белая фарба) wiße Frbe;

свінцо́выя бялі́лы Bliweiß n;

цы́нкавыя бялі́лы Znkweiß n - і -es;

2. (для твару) wiße Schmnke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ВЕРХНЕСІЛЕ́ЗСКІ РУ́ДНЫ РАЁН,

свінцова-цынкавыя радовішчы ў Польшчы (Катавіцкае і Кракаўскае ваяводствы). Пл. каля 2 тыс. км². Радовішчы прымеркаваны да даламітаў сярэдняга трыясу. Жыла-, лінза-, пластападобныя рудныя целы залягаюць у 3 гарызонтах магутнасцю 1—3 м, ёсць таксама штока- і трубападобныя паклады магутнасцю да 40 м. Глыб. залягання 20—250 м. Запасы цынку і свінцу некалькі млн. т. Сярэдняя колькасць Pb 1,2—1,5%, Zn 5—6%; ёсць каштоўныя прымесі серабра, талію, медзі, мыш’яку, малібдэну, кадмію.

т. 4, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)