ганта́ль, ‑я, м.

Цвік, якім прыбіваюць гонту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адагну́ць сов. отогну́ть;

а. цвік — отогну́ть гвоздь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вухна́ль, ‑я, м.

Плоскі цвік, якім прыбіваюць падковы.

[Ад ням. Hufnagel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да цвік; невялікі цвік. Невядомы злачынец, відаць, адкалупаў кіт, падаставаў цвічкі, якія трымалі шкло, выняў шыбу і, прасунуўшы руку ўсярэдзіну, адшчапіў кручок. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ржа́вый іржа́вы, (после гласных) ржа́вы;

ржа́вый гвоздь іржа́вы цвік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адагну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

Выпрастаць, адвярнуць загнутае.

А. цвік.

|| незак. адгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адгіна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закрыві́цца, ‑крывіцца; зак.

Разм. Стаць крывым; скрывіцца. Цвік закрывіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заржа́ўлены і заіржа́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Заржавелы, іржавы. Заржаўлены цвік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stud [stʌd] n.

1. кно́пка, за́пінка

2. цвік з вялі́кай пле́шкаю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абца́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абцаса. Абцасавы цвік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)