сізі́фаў,

У выразе: сізіфава праца — бясконцая і марная праца (ад імя міфічнага цара Сізіфа, прыгаворанага за абразу багоў каціць на гару камень, які, дасягнуўшы вяршыні, скочваўся назад).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

царазабо́йства, ‑а, н.

Забойства цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

царэ́віч, ‑а, м.

Сын цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

царэ́ўна, ‑ы, ж.

Дачка цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удабраво́ліць

‘выказаць ласку, спрыяць каму-небудзь, чаму-небудзь (удабраволіць дзеянні каго-небудзь і ўдабраволіць пасадзіць цара на трон)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. удабраво́лю удабраво́лім
2-я ас. удабраво́ліш удабраво́ліце
3-я ас. удабраво́ліць удабраво́ляць
Прошлы час
м. удабраво́ліў удабраво́лілі
ж. удабраво́ліла
н. удабраво́ліла
Загадны лад
2-я ас. удабраво́ль удабраво́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час удабраво́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зры́нуць, -ну, -неш, -не; зрынь; -нуты; зак., каго-што (разм.).

1. Скінуць, зваліць уніз.

Вецер зрынуў гняздо з дрэва.

2. перан. Звергнуць, пазбавіць улады.

З. цара.

|| незак. зрына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мікала́еўская дзе́ўка ’старая незамужняя дзяўчына’ (Сцяшк.). Ад імя цара Мікалая II. Аналагічна польскі кава́лер ’стары халасцяк’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

флі́гель-ад’юта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У царскай Расіі: афіцэр у свіце цара, які выконваў абавязкі ад’ютанта, або афіцэр для даручэнняў пры камандуючым арміяй.

|| прым. флі́гель-ад’юта́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэсарэ́ўна, ‑ы, ж.

1. Жонка цэсарэвіча.

2. Дачка цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

overthrow​1 [ˈəʊvəθrəʊ] n. скіда́нне, звяржэ́нне (цара, урада, самаўладства і да т.п.);

the overthrow of the dictator звяржэ́нне дыкта́тара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)