Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ródeland
n -(e)s, -ländereien цаліна́, цалі́к; падня́тая цаліна́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Néubruch
m -(e)s, -brüche с.-г.цалі́к, цаліна́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Néuland
n -(e)s цалі́к, цаліна́, цалі́нныя зе́млі
~ úrbar máchen — узара́ць цаліну́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
calec
м.
1. цаліна;
2.горн.цалік; пласт; масіў;
calec kredowy — мелавы пласт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
virgin2[ˈvɜ:dʒɪn]adj.
1. некрану́ты; чы́сты; першабы́тны;
virgin soil цаліна́;
virginsnowцалі́к, чы́сты некрану́ты снег;
a virgin forest першабы́тны лес;
virgin gold чы́стае зо́лата
2. няві́нная, цнатлі́вая (жанчына);
virgin modesty дзяво́чая сці́пласць
3. самаро́дны (пра металы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
спрэс, прысл.
Поўнасцю, цалкам; зусім. Аднекуль навалакліся хмары — спрэс зацягнулі неба.Сабаленка.За ноч наваліла столькі снегу, што нідзе не было ні сцежкі, ні дарогі, спрэс цалік.Чарнышэвіч.[Колас:] — Я думаю пра Аляксандра Грына. Яго летуценнікі.. — гэта ўжо нешта спрэс новае.Лужанін.// Скрозь, усюды; цалкам. Карані спрэс павыпіналіся з зямлі цэлымі вузламі.Сачанка.Рудымі жалудамі была засыпана спрэс уся зямля.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цаліна́
1. Поле, якое ўзарана і засеяна ўпершыню (БРС); абложная зямля (Зах. Бел.Др.-Падб., Сал., Слаўг., Сміл., Ст.-дар.). Тое ж ялавіна́ (Тур.), навіна́ (Слаўг.).
2. Гурбы намеценага снегу, цалік (БРС).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
virgin
[ˈvɜ:rdʒən]1.
n.
1) няві́ньніца, цнатлі́вая f.
2) незаму́жняя малада́я жанчы́на
2.
adj.
1) цнатлі́вы; чы́сты, няві́нны
2) дзяво́цкі
virgin modesty — дзяво́цкая сьці́пласьць
3) чы́сты, някра́нуты
virgin snow — цалі́к -а́m., чысьцю́ткі сьнег
virgin forest — лясна́я не́руш
virgin land (soil) — цальнёг -у m., цаліна́f.
•
- Virgin
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цаліна́, ‑ы, ж.
1. Некранутая, ніколі не араная, але прыгодная для апрацоўкі зямля. На ўзаранай і шчодра ўгноенай попелам цаліне закаласілася жыта, проса, авёс, ячмень.В. Вольскі.//Разм. Цалінныя землі, пераважна Сібіры і Казахстана, якія пачалі інтэнсіўна асвойвацца ў 50‑я гады 20 ст. Ідуць шафёры і шахцёры, Геолагі свідруюць горы, Гідролагі шукаюць брод, І кожнаму — па дваццаць год. А нашы дочкі і сыны нам пішуць пісьмы з цаліны.Грахоўскі.
2. Тое, што і цалік. Снежная цаліна. □ Праваднік вядзе іх [партызан] патаемнымі мясцінамі, дзе малапрыкметнай сцежкай, а дзе проста цаліной.Кулакоўскі.— Вось зайчык бег, — паказаў Косцік, калі яны звярнулі з дарогі на цаліну, у кусты.Брыль.
3.перан. Недаследаваная, нявывучаная справа, галіна чаго‑н. Аўтар [Карпаў У.] узняў вельмі важную і некранутую ў беларускай літаратуры цаліну горадабудаўніцтва.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)