fluctuation [ˌflʌktʃuˈeɪʃn] n. (in) хіста́нне, вага́нне; кра́танне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vacillation [ˌvæsəˈleɪʃn] n. fml хіста́нне; вага́нне, нерашу́часць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асцыля́цыя

(лац. oscillatio)

фіз. хістанне, ваганне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

землетрасе́нне, ‑я, н.

Моцнае хістанне паасобных участкаў паверхні зямлі, якое выклікаецца вулканічнымі або іншымі працэсамі. Землетрасенне разбурыла горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вібра́цыя, ‑і, ж.

1. Рытмічнае хістанне пругкага цела; дрыжанне. Вібрацыя машын.

2. Ваганне вышыні тону якога‑н. гуку (голасу, струны). Голас багаты вібрацыямі.

[Лац. vibratio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расківа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прывесці ў хістанне з боку ў бок або ўверх і ўніз.

2. Расслабіць ківаннем, зрабіць хісткім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

колеба́ние

1. калыха́нне, -ння ср., гайда́нне, -ння ср., варушэ́нне, -ння ср., кра́танне, -ння ср.;

2. хіста́нне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср., ківа́нне, -ння ср., кра́танне, -ння ср., варушэ́нне, -ння ср.;

3. вага́нне, -ння ср., зы́банне, -ння ср.;

4. хіста́нне, -ння ср.;

колеба́ние температу́р хіста́нне тэмперату́р;

5. хіста́нне, -ння ср., вага́нне, -ння ср.;

6. хіста́нне, -ння ср.; см. колеба́ть, колеба́ться​ 1—6;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поша́тывание хіста́нне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср., ківа́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шата́ние

1. (качание) хіста́нне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср.; см. шата́ть​ 1, шата́ться​ 1;

2. (покачивание при ходьбе) хіста́нне, -ння ср.;

3. (ходьба без цели) разг. бадзя́нне, -ння ср., блука́нне, -ння ср.;

4. хіста́нне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср.;

5. перен. (колебание) хіста́нне, -ння ср.; см. шата́ться​ 2—5;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зыб, зыбу, м.

Лёгкае хістанне воднай паверхні, рабізна на воднай паверхні. Затока. Ні хвалі, ні зыбу няма, І тут нават кручы не надта крутыя. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)