chromium [ˈkrəʊmiəm] n. chem. хром;

chromium plating tech. храмі́раванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кро́іцца, кроіцца; незак.

1. Паддавацца кройцы. Хром лёгка кроіцца.

2. Зал. да кроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chrome [krəʊm] n.

1. chem. хром

2. жо́ўтая фа́рба; жо́ўты ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хро́місты, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе хром (у 1 знач.), з дамешкай хрому. Хромісты жалязняк,

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Chrom

[kro:m]

n -s хім. хром

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

храмі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал цёмнага колеру, які ўтрымлівае ў сабе хром і жалеза; хромісты жалязняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chrom, ~u

I м. хім.

хром

II м.

хром (від скуры для абутку)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтахро́м

(ад аўта- + хром)

фотапласцінка для каляровага здымка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

хрома... (а таксама храма...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) той, што ўтрымлівае ў сабе хром (у 1 знач.), напрыклад: хромаалюмініевы; 2) які мае адносіны да колеру, фарбы; каляровы, напрыклад: хромалітаграфія.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хро́мавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хрому, які змяшчае ў сабе хром (у 1 знач.). Хромавая сталь. Хромавая фарба. Хромавая руда.

2. Які праводзіцца пры дапамозе хрому (у 1 знач.). Скура хромавага дублення.

3. Які з’яўляецца хромам (у 3 знач.). Хромавая скура. // Зроблены з хрому. [Стафанковіч] быў апранут у шматкішэнны фрэнч.. і хромавыя зграбныя боты на высокіх абцасах. Чорны. Цвёрда ступаючы хромавымі ботамі па пяску, старшыня рушыў у праўленне. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)