-хром

(гр. chroma = колер, фарба)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «колер», «фарба».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хром

(гр. chroma = колер, фарба)

1) хімічны элемент, цвёрды метал шэра-стальнога колеру, які выкарыстоўваецца для вырабу цвёрдых сплаваў, для пакрыцця металічных вырабаў;

2) соль хромавай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як жоўтая, аранжавая, чырвоная ці зялёная фарба;

3) сорт мяккай тонкай скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

храма.., хрома.., ...хром

т. 17, с. 54

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

chromium [ˈkrəʊmiəm] n. chem. хром;

chromium plating tech. храмі́раванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кро́іцца, кроіцца; незак.

1. Паддавацца кройцы. Хром лёгка кроіцца.

2. Зал. да кроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chrome [krəʊm] n.

1. chem. хром

2. жо́ўтая фа́рба; жо́ўты ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хро́місты, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе хром (у 1 знач.), з дамешкай хрому. Хромісты жалязняк,

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Chrom

[kro:m]

n -s хім. хром

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

храмі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал цёмнага колеру, які ўтрымлівае ў сабе хром і жалеза; хромісты жалязняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chrom, ~u

I м. хім.

хром

II м.

хром (від скуры для абутку)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)