Verbum

задубе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў цвёрдым, закарчанелы ад холаду.

З. ад марозу шынель.

Задубелыя ногі.

акачане́лы, -ая, -ае.

Які моцна замёрз, застыў ад холаду; адубелы.

Акачанелыя рукі.

|| наз. акачане́ласць, -і, ж.

паце́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Час ад часу злёгку сцепацца, рабіць сутаргавыя рухі.

П. ад холаду.

касцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ператварацца ў косць, станавіцца косцю.

Рогі ў цяляці касцянеюць.

2. перан. Станавіцца нерухомым, дзеравянець ад холаду.

Ногі пачынаюць к. ад холаду.

|| зак. закасцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і акасцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

дры́жыкі, -аў.

Частае сутаргавае ўздрыгванне цела (ад холаду, хваравітага стану і пад.).

Д. бяруць.

У дрыжыкі кідае.

азно́б, -у, м.

Хваравітае адчуванне холаду, дрыжыкі пры ліхаманцы.

У хворага пачаўся а.

|| прым. азно́бны, -ая, -ае.

паўспуха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Успухнуць — пра ўсё, многае.

Пальцы паўспухалі ад холаду.

здубяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Страціць рухомасць, адчувальнасць ад холаду; зацвярдзець, адубянець.

Ногі здубянелі.

Адзежа на ім здубянела.

падмаро́зіць, -о́зіць; безас.; зак.

Пра наступленне холаду, марозу (пасля адлігі ці пасля асенняга дажджлівага надвор’я).

К вечару падмарозіла.

|| незак. падмаро́жваць, -ае.