ла́дкі, -каў только мн., дет. ла́душки;

л.-ла́дачкі — ла́душки-ла́душки;

◊ біць (пля́скаць) у л. — бить (хло́пать) в ладо́ши

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́хаць несов., разг.

1. ба́хаць; (о выстрелах, пробках и т.п. — ещё) хло́пать;

2. ударя́ть, ба́хать;

1, 2 см. ба́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́каць несов., разг. стуча́ть, сту́кать; громыха́ть; хло́пать; гро́хать;

г. у дзве́ры — стуча́ть в дверь;

~каюць акані́цы — стуча́т (сту́кают, хло́пают) ста́вни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́скаць несов.

1. (железом и т.п.) ля́згать;

2. хло́пать; (кнутом — ещё) щёлкать;

3. (зубами) щёлкать, ля́згать;

л. зуба́мі — ля́згать зуба́ми;

4. (ударять) хлеста́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лапата́ць несов.

1. хло́пать; (о механизме — ещё) тарахте́ть;

2. разг. (пустословить, говорить без умолку) болта́ть, тарато́рить; тарахте́ть, треща́ть;

3. разг. (невнятно, несвязно говорить) лопота́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нахлабу́чыць (ныхлабу́чыць) ’сядзець як папала’ (чавус., Нар. сл.), сюды ж нахлабу́чка ’праборка, натацыя’ (Бяльк.), рус. нахлобу́чить ’накрыць чым-небудзь зверху; набіць, пакараць’, нахлобу́чка ’высокая шапка’ і інш. канкрэтныя значэнні, а таксама ’біццё’ (СРНГ). Рускія словы выводзяць са спалучэння на і клобук ’высокая шапка’ (Праабражэнскі, 1, 316, 596; Гараеў, 266) у якасці экспрэсіўнага ўтварэння пад уплывам хло́пать ’стукаць’ (Фасмер, 3, 50); беларускія словы, магчыма, арэальнае пранікненне на беларускую тэрыторыю з рускай, на іх экспрэсіўны характар і семантыку маглі ўплываць дзеясловы тыпу хлабыста́цца ’шлёпацца’ (рагач., Шатал.) і пад. Параўн., аднак, балгарскія паралелі нахлбу́ча, нахлбу́чвам ’нацягваць шапку і інш. нізка на лоб’, на якія звярнуў увагу Талстой (ZfSl, 1976, 6, 834 і інш.), што могуць сведчыць аб значнай старажытнасці слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ля́паць несов., разг.

1. стуча́ть; хло́пать; шлёпать;

2. (бросать что-л. липкое) ля́пать;

3. прост. (говорить что-л. бестактно) ля́пать, бря́кать;

1-3 см. ля́пнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́паць I несов. (крыльями, по плечу и т.п.) хло́пать

ло́паць II несов., в разн. знач. ло́паться; см. ло́пнуць II

ло́паць III несов., прост., груб. ло́пать, тре́скать, жрать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хло́панье

1. ля́панне, -ння ср., бра́зганне, -ння ср., гру́канне, -ння ср.;

2. ля́панне, -ння ср.; ля́сканне, -ння ср., пля́сканне, -ння ср.; ло́панне, -ння ср.;

3. хло́панне, -ння ср., ба́хканне, -ння ср.;

4. лы́панне, -ння ср.; см. хло́пать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плячо́ ср., в разн. знач. плечо́;

ля́паць па ~чы — хло́пать по плечу́;

перало́м ~ча — перело́м плеча́;

плячо́ каро́мысла — плечо́ коромы́сла;

плячо́ бастыёна — спец. плечо́ бастио́на;

◊ плячо́ ў плячо́ — плечо́м к плечу́; рука́ о́б руку;

сячы́ з-за ~ча́ — руби́ть сплеча́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)