ВЕ́ЙМУТАВА ХВО́Я,

гл. ў арт. Хвоя.

т. 4, с. 61

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хво́йны, -ая, -ае.

1. гл. хвоя.

2. Які замест лісця мае іголкі.

Хвойныя пароды дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хваі́на, -ы, мн. -ы, хваі́н, ж.

Тое, што і хвоя (у 1 знач.); адно дрэва хвоі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хваёвы, -ая, -ае.

1. гл. хвоя.

2. у знач. наз. хваёвыя, -ых. Сямейства голанасенных дрэў і кустоў, пераважна вечназялёных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хво́йка

‘малая хвоя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хво́йка хво́йкі
Р. хво́йкі хво́ек
Д. хво́йцы хво́йкам
В. хво́йку хво́йкі
Т. хво́йкай
хво́йкаю		 хво́йкамі
М. хво́йцы хво́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падга́лісты, -ая, -ае.

1. 3 доўгімі нагамі, цыбаты.

П. юнак.

2. Высокі, тонкі (пра дрэвы, расліны).

Падгалістая хвоя.

|| наз. падга́лістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́галле собир., ср., обл. хво́я ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хваі́на, ‑ы, ж.

Тое, што і хвоя (у 1 знач.); асобная хвоя. Сакольны падышоў да той самай хваіны, дзе нядаўна сядзеў з Марыяй. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сосна́ хво́я, род. хво́і ж., сасна́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sosna

ж. хвоя; сасна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)