самахва́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца самахвальствам; хвалько.

|| ж. самахва́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. самахва́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

braggart [ˈbrægət] n. dated хвалько́, выхваля́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

самахва́л, ‑а, м.

Разм. Той, хто расхвальвае сам сябе; хвалько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бахва́лка выхваля́ка, -кі ж., хвалько́ нескл., ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brag​1 [bræg] n.

1. хвальба́

2. хвалько́, выхваля́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

show-off [ˈʃəʊɒf] n.

1. задава́нне, выстаўле́нне

2. infml хвалько́; пазёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

задава́ка м, ж гл хвалько

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бахва́л прост. выхваля́нка, -кі м., хвалько́, -ка́ м., самахва́л, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвасту́н разг. хвалько́, -ка́ м., самахва́л, -ла м., выхваля́ка, -кі м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

samochwalca

м. хвалько; самахвал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)