Адбітых хваль метад 9/467

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хваль Б. М. 11/116

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шкала электрамагнітных хваль

т. 17, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хва́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хва́ля хва́лі
Р. хва́лі хва́ль
Д. хва́лі хва́лям
В. хва́лю хва́лі
Т. хва́ляй
хва́ляю		 хва́лямі
М. хва́лі хва́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́кат, -у, М -каце, м.

Аднастайны раскацісты гук.

Р. матора.

Р. марскіх хваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ха-хва́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́ха-хва́ля рэ́ха-хва́лі
Р. рэ́ха-хва́лі рэ́ха-хва́ль
Д. рэ́ха-хва́лі рэ́ха-хва́лям
В. рэ́ха-хва́лю рэ́ха-хва́лі
Т. рэ́ха-хва́ляй
рэ́ха-хва́ляю		 рэ́ха-хва́лямі
М. рэ́ха-хва́лі рэ́ха-хва́лях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ХВАЛЯМÉР, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У радыётэхніцы: прыбор для вымярэння даўжыні элекграмагнітных хваль або частаты электрамагнітных ваганняў.

2. У марской справе: прыбор для вызначэння вышыні, даўжыні і перыяду, а таксама хуткасці і напрамку распаўсюджання марскіх хваль.

|| прым. хвалямéрны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усплёск, -у, мн. -і, -аў, м.

Узнятая хваля, а таксама гук, шум, які яна ўтварае.

Усплёскі хваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аванпо́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Абароненая ад хваль знешняя частка порта.

|| прым. аванпо́ртны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбіва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для адбівання светлавых, цеплавых і інш. праменяў, хваль і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)