wiktuały

мн. харчы; ежа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Lébensmittel

pl харчы́, праду́кты харчава́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ésswaren

pl харчы́, праду́кты (харчава́ння)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Іда́, ’яда, харчы, страва’ (Бяльк.), укр. іда́ (Грынч.). Гл. яда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

харчи́ мн. (ед. харч м.) разг. харчы́, -чо́ў, ед. харч, род. ха́рчу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Proviant

[-'viant]

m -s, -e харчы́, правія́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ *Піжа, ст.-бел. пижа ’правіянт, прадукты харчавання’ (XVII ст.) са ст.-польск. spiża ’ежа, харчы’ (1530 г.), якое з ням. Speise < с.-в.-ням. spisę, ст.-в.-ням. spisa < с.-лац. spensa, spės а ’харчы, якія выдаваліся ў войску’ < лац. ехpensa (ресипіа) ’выдаткі’ < expendere ’ўзважваць, выплачваць’ (Васэрцыер, 217).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзю́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Свіння (ад пазыўнога дзю-дзю-дзю). — Давай, унучак, пажуём трохі, — сказаў дзед, раскладаючы харчы на траве. — Скора нашы дзюдкі падымуцца. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bed and board

а) прыту́лак -ку (ме́сца спаць і харчы́)

б) дом

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дару́блены разм.

1. (дрэвы) völlig gefällt;

2. (дровы) (bis) zu Énde zerháckt;

3. (харчы) zu Énde geschnítten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)