фі́стула

(лац. fistula = труба, канал)

1) старая назва аднаствольных, а пазней і шматствольных флейт;

2) тое, што і фальцэт;

3) мед. свішч або штучны канал ад якой-н. поласці ці хворага органа на паверхню цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фи́стула́ ж.

1. мед. свішч, род. свішча́ м., фі́стула, -лы ж.;

2. муз. фістула́, -лы́ ж., фальцэ́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фістулагра́фія

(ад фістула + -графія)

метад рэнтгеналагічнага даследавання свішчоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

fistuła

ж. фістула, свішч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

свішч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Загана ў чым-н. у выглядзе адтуліны, сітавіны.

С. у арэхах.

2. Скрытая пустата, ракавіна ў металічным ліцці (спец.).

3. Ненармальны канал, які ўтвараецца ў тканках арганізма з выхадам на паверхню цела; фістула.

С. на губе.

|| прым. сві́шчавы, -ая, -ое.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przetoka

ж. мед. свішч, фістула

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

falset, ~u

м. фальцэт, фістула

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Falsétt

n -(e)s, -e муз. фальцэ́т, фі́стула

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fístel

f -, -n

1) мед. фі́стула, свішч

2) муз. фальцэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

свішч, ‑а, м.

1. Загана ў чым‑н. у выглядзе дзіркі, шчыліны, сітавіны. Свішч у драўніне. Свішч у арэху. // Скрытая пустата, ракавіна ў металічным ліцці. — Такім чынам, у стыках ні аднаго свішча не было, — заключыў Сухоцкі. Гроднеў.

2. Глыбокая гнойная язва ў тканках, органах цела; фістула. На месцы раны ўтварыўся свішч. Кішэчны свішч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)