франт - Пошук

франтаўскі́, -а́я, -о́е.

1. гл. франт.

2. Які мае модны выгляд, крой (пра адзенне, абутак).

Ф. касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавале́рчык м., разг. франт, пижо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

toff [tɒf] n. BrE, infml франт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мо́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто ва ўсім прытрымліваецца моды; франт.

|| ж. мо́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

элега́нт

‘франт, фарсун’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

петыме́тр

‘франт’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фе́рт

‘франт’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэ́ндзі, нескл., м.

Уст. Вытанчана, элегантна адзеты свецкі чалавек; франт.

[Англ. dandy.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франці́ха, ‑і, ДМ ‑ці́се, ж.

Разм. Жан. да франт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарсу́н, -на́ м., разг. щёголь, франт, форсу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verbum