АЛЬФО́ЛЬ,

алюмініевая фольга, тонкі (0,005—0,2 мм) ліставы ці рулонны алюміній. Выкарыстоўваецца пры вытв-сці кандэнсатараў, для цепла-, гідра- і гукаізаляцыі, як упаковачны матэрыял. Гл. таксама Фольга.

т. 1, с. 287

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

folia

ж. фольга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tin foil

фо́льга f., станіёль -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

альфо́ль

[ад ал(юміній) + фоль(га)]

алюмініевая фольга, якая выкарыстоўваецца як цеплаізаляцыйны матэрыял.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Sílberpapier

n -s станіёль, алюмі́ніевая фо́льга

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stanniól

n -s, -e станіёль, алавя́нная [цы́нкавая] фо́льга

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

металаізо́л

[ад метал + ізал(яцыя)]

воданепранікальны матэрыял, тонкая металічная фольга, пакрытая з абодвух бакоў слоем бітуму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Fóli¦e

f -, -n

1) фо́льга

2) фон

j-m [éiner Sáche] als [zur] ~ díenen — служы́ць фо́нам для каго́-н. [для чаго́-н.]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

foil

I [fɔɪl]

1.

v.t.

1) разла́джваць, зрыва́ць (пля́ны, наме́ры); перашкаджа́ць; адбіва́ць (ата́ку); перамага́ць

2) зьбіва́ць з тро́пу

2.

n.

сьлед зьвяра́

II [fɔɪl]

1.

n.

1) фо́льга f.; станіёль -ю m.

2) фон, які́ падкрасьля́е прыгажо́сьць і́ншага прадме́ту

3) Arch. арна́мэнт у фо́рме лісто́ў

2.

v.t.

пакрыва́ць фо́льгай (шкло для лю́страў)

III [fɔɪl]

n.

шпа́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)