cut a swath

фарсі́ць, франці́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вабража́ць ’фарсіць’ (Яўс.). З рус. воображать ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вабража́ла ’задавака’ (Юрч.). З рус. воображала або ад вабражаць ’фарсіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

щеголя́ть несов., прям., перен. франці́ць, фарсі́ць; (хвастаться) выхваля́цца;

щеголя́ть наря́дами выхваля́цца ўбо́рамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пшык, ‑у, м.

Разм. Нічога, пустата. Максіму адразу кінулася ў вочы, што ад рэвалюцыйнага запалу Бляхара, якім ён так любіў фарсіць дома, застаўся адзін пшык. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыкава́ць

(польск. szykować, ад с.-в.-ням. schicken)

1) жыць з шыкам, фарсіць;

2) рыхтаваць, падрыхтоўваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фарсу́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто любіць фарсіць. У гэтым стомленым, азызлым і, мусіць, маральна зламаным чалавеку цяжка было пазнаць былога віленскага фарсуна, атлета і бадзёрага прыгажуна-мужчыну. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szpanować

незак. разм. хваліцца; выхваляцца; фарсіць; франціць; фраерыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фасо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм. Трымацца з фасонам (у 3 знач.); фарсіць. Косцік, звесіўшы свой бялявы хвалісты чуб на мяхі, фасоніў доўга. Яго ўжо некалькі разоў прасілі дзяўчаты сыграць, а ён быццам і не чуе. Сяркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stútzer

m -s, - франт, фарсу́н

den ~ máchen — франці́ць, фарсі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)