effective [ɪˈfektɪv] adj.

1. дзе́йсны, эфекты́ўны

2. факты́чны, рэа́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fktisch

a факты́чны, сапра́ўдны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rel

a рэа́льны, факты́чны, сапра́ўдны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

faktyczny

фактычны, сапраўдны;

stan faktyczny — фактычнае становішча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

распы́тванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распытваць — распытаць.

2. Пытанні, з дапамогай якіх што‑н. высвятляецца. [Міронаў] змог узяць для рамана фактычны матэрыял не з распытванняў.., а з уласнага вопыту. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

virtual

[ˈvɜ:rtʃuəl]

adj.

1) рэчаі́сны, факты́чны

2) віртуа́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ttsachenmaterial

n -s, -li¦en факты́чны матэрыя́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ghost writer

факты́чны а́ўтар (які́ пі́ша для друго́га наміна́льнага а́ўтара)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бухгалтэ́рыя, -і, ж.

1. Тэорыя і практыка рахункаводства і дакументальнага гаспадарчага ўліку грашовых сродкаў.

2. мн. -і, -рый. Падліковы аддзел на прадпрыемстве, ва ўстанове.

Двайная бухгалтэрыя — метад уліку, пры якім кожная ўліковая аперацыя запісваецца двойчы: у прыходзе (дэбет) і расходзе (крэдыт).

Двайная бухгалтэрыя

1) пра дваістыя, двудушныя паводзіны, дзеянні;

2) пра двайны бухгалтарскі ўлік (фактычны і фіктыўны), які сведчыць пра схаваныя даходы.

|| прым. бухга́лтарскі, -ая, -ае.

Бухгалтарскія кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

virtual [ˈvɜ:tʃuəl] adj.

1. магчы́мы, віртуа́льны;

be a virtual impossibility ама́ль немагчы́мы

2. факты́чны; і́сны, рэчаі́сны;

virtual rulers of the country факты́чныя кіраўнікі́ краі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)