де-фа́кто нареч., книжн. дэ-фа́кта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазна́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (спец.).

Папярэдняе расследаванне крымінальнай справы для ўстанаўлення факта злачынства і павінных у ім асоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агульнавядо́масць, ‑і, ж.

Уласцівасць агульнавядомага. Агульнавядомасць факта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ipso facto [ˌɪpsəʊˈfæktəʊ] adv. лацін., fml як вы́нік само́га фа́кта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэ-ю́рэ, прысл.

Кніжн. Юрыдычна, на падставе закона, фармальна; проціл. дэ-факта.

[Ад лац. de jure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

de facto [ˌdeɪˈfæktəʊ] adv. лацін., fml дэ-фа́кта, факты́чна, на спра́ве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пратэ́ст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашучае пярэчанне супраць чаго-н.

Дэманстрацыя пратэсту.

Выказаць п.

2. Заява аб нязгодзе з якім-н. рашэннем (спец.).

П. пракурора.

3. Афіцыйнае пацвярджэнне факта нявыплаты ў тэрмін па вэксалі (спец.).

П. вэксаля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

датава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́ем, -ту́еце, -ту́юць; -тава́ў, -ва́ла, -лі́; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак.

1. Абазначыць (абазначаць) дату на чым-н.

Д. заяву ўчарашнім чыслом.

2. Устанавіць (устанаўліваць) дату якога-н. факта, падзеі.

Д. з’яўленне пісьмовага помніка.

|| наз. датава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбо́йніцтва, ‑а, н.

Разбойніцкая дзейнасць; разбой. [Паэта] не магла задаволіць, як гэта робіцца ў легендзе, простая канстатацыя факта, што прычынай разбойніцтва Машэкі было нешчаслівае каханне. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канстата́цыя

(фр. constatation)

адзначэнне, пацвярджэнне наяўнасці чаго-н. (напр. к. факта).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)