кара́льны, -ая, -ае (афіц.).

Які падлягае пакаранню, цягне за сабой пакаранне.

К. учынак.

|| наз. кара́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́хадка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Учынак, які парушае агульныя нормы паводзін.

Непрыстойная в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адфарсі́ць

‘зрабіць учынак з фанабэрыяй, выставіць што-небудзь напаказ’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адфаршу́ адфарсі́м
2-я ас. адфарсі́ш адфарсіце́
3-я ас. адфарсі́ць адфарся́ць
Прошлы час
м. адфарсі́ў адфарсі́лі
ж. адфарсі́ла
н. адфарсі́ла
Загадны лад
2-я ас. адфарсі́ адфарсі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адфарсі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́брык, -у, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. гл. выбрыкваць.

2. Учынак, які супярэчыць агульнапрынятым нормам паводзін.

Гэта ўсё яго выбрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лагі́чны, -ая, -ае.

1. гл. логіка.

2. Заканамерны, разумны, паслядоўны, які адпавядае законам логікі.

Л. вынік.

Л. учынак.

|| наз. лагі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стасава́цца, -су́юся, -су́ешся, -су́ецца; -су́йся; незак.

Быць, знаходзіцца ў адпаведнасці з кім-, чым-н.

Учынак не стасуецца з яго характарам і выхаваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эскапа́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Кніжн. Учынак, паводзіны, якія пярэчаць агульнапрынятым нормам.

[Фр. escapade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзе́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Двухбаковы дагавор аб выкананні чаго-н.

Гандлёвая з.

Зрабіць здзелку.

З. з сумленнем (перан.: учынак супраць уласных перакананняў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злоўжыва́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. злоўжыць.

2. звычайна мн. Учынак, звязаны з незаконным, злачынным выкарыстаннем сваіх правоў і магчымасцей.

Прыняць меры да спынення злоўжыванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сканда́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Падзея, учынак, якія ганьбяць яе ўдзельнікаў.

Палітычны с.

2. Сварка з крыкам, лаянкай і пад.

У пятай кватэры зноў с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)