уткну́ ты , ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад уткнуць .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утыка́ нне , ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. утыкаць 1 — уткнуць , уваткнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазатыка́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е; -а́ ны; зак. , што.
1. Заткнуць усё, многія адтуліны.
П. шчыліны пакуллем.
2. Засунуць за што-н. , уткнуць куды-н. усё, многае.
П. сякеры за пояс.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
plug in
уткну́ ць , улучы́ ць штэ́ псэль (у разэ́ тку)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
уто́ ркнуць , -ну, -неш, -не; -ні́ ; -нуты; зак. , што ў што.
Уткнуць , усадзіць што-н. вострае, тонкае ў глыб або ўнутр чаго-н.
У. кассё ў зямлю.
|| незак. уто́ ркваць , -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wetknąć
зак. уткнуць , уторкнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
уткну́ ты
1. во́ ткнутый; вонзённый; вса́ женный;
2. уткну́ тый;
1, 2 см. уткну́ ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Турну́ ць ‘прагнаць аднекуль або куды-небудзь, адагнаць’ (ТСБМ , Пас., Жд. 1, Растарг. , Сержп. Прымхі , Мова Сен. , Сл. ПЗБ ), ‘пужнуць’ (Нас. , Байк. і Некр. ), ‘звольніць з пасады; імкліва выгнаць’ (ТСБМ , Юрч. Сін. ), ‘піхнуць, папхнуць, штурхнуць каго-небудзь’ (ТСБМ , Нас. , Касп. , Байк. і Некр. , Жд. 1, Варл. ), ту́ рнуць ‘тс’ (ТС ), турну́ ты ‘прагнаць’ (Сл. Брэс. ), турну́ тэ ‘штурхнуць; хутка пагнаць’ (драг. , Нар. лекс. ). Параўн. укр. ту́ рну́ ти ‘пагнаць; штурхнуць, паслаць’, рус. турну́ ть ‘прагнаць’, польск. turnąć ‘штурхнуць, выкінуць, пагнаць’, чэш. мар. turnúť ‘зыркнуць, дакрануцца’, славац. túrnuť ‘тс’, харв. чак. turnȁt ‘аддаваць’, серб. ту̏рнути ‘штурхнуць, уткнуць ’, балг. ту́ рна ‘паставіць, кінуць, уткнуць ’, макед. турне ‘піхнуць, уткнуць , зрынуць’. Прасл. *turnǫti , суадноснае з *turati (Арол , 4, 120), гл. тура́ ць , туры́ ць . Параўн. Махэк₂ , 661 («няяснага паходжання»).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паўтыка́ ць , ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак. , што .
Уткнуць усё, многае. [Волька:] — Гэта ж я аглядала тут, думала, можа яшчэ чаго яму [ільну] не хапае, мо трэба палачкі дзе паўтыкаць, каб не палёг. Кулакоўскі .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зары́ ть сов.
1. закапа́ ць, мног. о́ пваць; (о животных) зары́ ць, мног. а́ ць;
2. (спрятать, уткнуть) схава́ ць, мног. а́ ць, уткну́ ць , мног. а́ ць;
зары́ ть лицо́ в поду́ шку схава́ ць (уткну́ ць ) твар у паду́ шку;
◊
зары́ ть тала́ нт закапа́ ць та́ лент;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)