утопта́ть сов. утапта́ць, мног. паўто́птваць; (утрамбовать — ещё) утрамбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wdeptać

зак. утаптаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уко́мсаць

‘умясціць, утаптаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уко́мсаю уко́мсаем
2-я ас. уко́мсаеш уко́мсаеце
3-я ас. уко́мсае уко́мсаюць
Прошлы час
м. уко́мсаў уко́мсалі
ж. уко́мсала
н. уко́мсала
Загадны лад
2-я ас. уко́мсай уко́мсайце
Дзеепрыслоўе
прош. час уко́мсаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утапта́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утаптаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́птванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. утоптваць — утаптаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўто́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Утаптаць усё, многае. Паўтоптваць лісце ў зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

udeptać

зак. утаптаць, умяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пападграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Падгрэбці ўсё, многае. Трэба было ўсюды пападграбаць шумавінне, пазвозіць яго на ферму, утаптаць у гной. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абтапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак., што.

Абмяць нагамі, утаптаць што‑н. вакол чаго‑н. Абтаптаць сена на возе. □ Тата дастаў з кішэні брусочак падвастрыць сякеру, а мне загадаў абтаптаць каля сасны снег, каб лепей было падсякаць. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утапта́ны

1. вто́птанный;

2. уто́птанный;

3. умя́тый;

4. разг. запи́ханный, впи́ханный;

1-4 см. утапта́ць 1-3, 5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)